η γιορτή της Παναγίας
Ο Αύγουστος για τoν Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς θυμάται και τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών, πουαρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες,μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό.
Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωσή της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο καιμονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.
«Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαροϊ την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη καιπάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».
Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρισήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.
Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης. Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.
Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.
Εκκλησίες της βρίσκονται πολυάριθμες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο, ιδιαίτερα το νησιωτικό, ορισμένες δε, όπου υπάρχουν θαυματουργικές εικόνες της, αποτελούν πανελλήνια θρησκευτικά προσκυνήματα, όπως η Παναγία της Τήνου.
Η ομορφιά της Παναγίας
Είναι συγκλονιστική η “Κοίμηση της Θεοτόκου”, στη βυζαντινή αγιογραφία, όπου φαίνεται νακοιμάται η Παναγία με τη γαλήνη απλωμένη στη μορφή της σε απόλυτη εναρμόνιση με την ψυχική της ομορφιά.
Μια ομορφιά που διακρίνει κατεξοχήν την Παναγία με την “ωραιότητα της παρθενίας” της και το“υπέρλαμπρον το της αγνείας” της.
Αυτή η ομορφιά που θα γίνει ακόμα πιο αισθητή τη βραδιά του Δεκαπενταύγουστου, κατά τη μεγάλη γιορτή της “Πλατυτέρας των Ουρανών” που θαλάμψει αυτή τη νύχτα στον ουρανό, σκορπίζοντας το γαλάζιό της φως παντού πάνω στη γη.
Παναγία – Προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως την αγιώτατη από όλους τους αγίους.
Στον ελληνικό λαό η επωνυμία Παναγία έχει καθιερωθεί ως η συνηθέστερη επίκληση της Θεοτόκου, η οποία συνδυάζεται πολλές φορές και με άλλες προσωνυμίες προς την Κεχαριτωμένη Βασίλισσα του Κόσμου.
Οι επωνυμίες προς τη Θεοτόκο προέρχονται
από διάφορες αιτίες:
α) Από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεως της Παναγίας: Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γαλατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα κ.α.
β) από ιδιότητες της Παναγίας: Ελεούσα, Κυρία, Μεγαλόχαρη, Σωτήρα, Βοήθεια, Οδηγήτρια, Φανερωμένη κ.α.
γ) από την παλαιότητα της εικόνας της: Μαυριώτισσα, Μαχαιρωμένη, Γερόντισσα κ.α.
δ) από τον τρόπο εύρεσης της εικόνας της ή από θαύμα της: Θεοσκέπαστη, Σπηλαιώτισσα, Τρυπητή, Πλατανιώτισσα, Πορταϊτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Φιδού κ.α.
ε) από τον τόπο προέλευσης της εικόνας της:
Σουμελά, Αθηνιώτισσα, Πολίτισσα, Χρυσοκαστριώτισσα κ.α.
στ) από ιδιάζοντα χαρίσματά της: Αμπελακιώτισσα, Δαμάσια, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα, Υψηλή κ.α.
ζ) από τον κτήτορα του ναού της: Λυκοδήμου, Καλιγού, Περλιγού, Στεφάνα κ.α.
η) από το χρόνο του εορτασμού της ή από την εποχή των αγροτικών εργασιών με τις οποίες συμπίπτει η εορτή της: Φλεβαριανή, Μεσπορίτισσα, Πολυσπορίτισσα, Ακαθή (εκ του Ακάθιστου Ύμνου) κ.α.
Η Παναγία της Σιάτιστας
Ιδιαίτερα επιβλητικός και γραφικός είναι ο γιορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου στη Σιάτιστα.
Στο μοναστήρι αυτό εκατοντάδες πιστοί από όλη την Δυτική Μακεδονία προσκυνούν κάθε χρόνο την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας πουχρονολογείται από το 1603. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί η αναβίωση τουεθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων Σιατιστινών οι οποίοι με τα στολισμένα άλογα τους κατεβαίνουν στο μοναστήρι της Παναγίας και ύστερα επιστρέφουν στη Σιάτιστα όπου και γίνεται μεγαλοπρεπής η υποδοχή τους από τις αρχές και το λαό.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της τουρκοκρατίας όταν το πανηγύρι του μοναστηριού στις15 Αυγούστου έδινε την ευκαιρία στους κατοίκους της περιοχής να ζήσουν μια μέρα ελευθερίας.
Οι αδούλωτοι Σιατιστινοί τότε έβρισκαν την ευκαιρία, έφιπποι, με στολισμένα τα άλογα τους κάτω από τα μάτια των Τούρκων, να δείξουν την λεβεντιά τους και να διατρανώσουν την ελπίδα για την αποτίναξη του ζυγού της δουλείας.
Παναγία Σουμελά:
Το σύμβολο της ποντιακής πίστης
Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά. Ο Νεόφυτος Καυσικαλυβίτης μας πληροφορεί ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Την εικόνα της Σουμελά, έφερε στην Αθήνα, μετά το θάνατο του Λουκά, ο μαθητής του Ανανίας και την τοποθέτησαν σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.
Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος,θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών).
Η παράδοση λεει ότι οι μοναχοί, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Παναγίας, ακολούθησαν την πορεία της εικόνας της που πέταξε ως τον Πόντο. Πέρασαν από τα Μετέωρα, τη Χαλκιδική και από την παραλία της μονής Βατοπεδίου, ένας άγνωστος τους πήρε με το καράβι του και τους πήγε ως τη Μαρώνεια. Από κει, πεζοπορώντας πέρασαν τη Ραιδεστό, έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη και με ένα πλοιάριο πήγαν στην Τραπεζούντα.
Εκεί, τους εμφανίσθηκε και πάλι η Παναγία, πληροφορώντας τους ότι η εικόνα της προπορεύεται στο όρος Μελά. Συνέχισαν αγόγγυστα το ταξίδι τους.
Με πυξίδα τον Πυξίτη ποταμό, ανηφόρησαν προς το όρος Μελά. Εκεί, βρέθηκαν μπροστά σε μια σπηλιά από την είσοδο της οποίας παρατήρησαν μια χρυσαφένια λάμψη. Ήταν το φως της Εικόνας της Αθηνιώτισσας.
Γονατιστοί και δακρυσμένοι, ευχαρίστησαν την Παναγία και της υποσχέθηκαν ότι στο σημείο, θα χτίσουν προς τιμήν της ναό.
Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά).
Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής,
ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των ποντίων. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικήςσυνείδησης των πιστών.
Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού.
Από το 1952, αρχίζει μια νέα περίοδος. Η ελλαδική ιστορία της ΠαναγίαςΣουμελά.
Από το 1952 που χτίστηκε ο ναός, η Εικόνα θρονιάστηκε στο νέο της θρόνο. Σκοπός της ανέγερσης της Μονής δεν ήταν η ίδρυση στον ελλαδικό χώρο, ακόμη ενός μοναστηριού, αλλά η ανέγερση ενός προσκυνήματος που θα αποτελούσε σύμβολο και φάρο.
Παναγία
της Εκατονταπυλιανής
Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικία, πρωτεύουσα της νήσου Πάρου.
Yπάρχουν δύο ονομασίες
γι' αυτό το ναό: " Καταπολιανή " και " Εκατονταπυλιανή ".
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, επικρατούσε η άποψη ότι το πραγματικό όνομα του ναού είναι το πρώτο, και τούτο γιατί βρισκόταν "κατά την πόλιν", προς το μέροςδηλαδή της αρχαίας πόλης, και ότι το δεύτερο είναι δημιούργημα των λογίων του 17ου αιώνα, που θέλησαν να δώσουν
μ' αυτό περισσότερη μεγαλοπρέπεια στο ναό. Νεώτερες όμως έρευνες στιςπηγές απέδειξαν ότι και οι δύο αυτές ονομασίες είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα. Σήμερα η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή.
Η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία Εκατονταπυλιανή έχει ως εξής: "Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη"...
Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη μας πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα του πρώτου χριστιανούαυτοκράτορα Κων/νου του Μεγάλου, πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τονΤίμιο Σταυρό , ήλθε με το πλοίο της στην Πάρο. Κοντά στο λιμάνι, στη θέση που βρίσκεται η Εκατονταπυλιανή, υπήρχε τότε ένας μικρός ναός. Σ' αυτό το ναό προσευχήθηκε κι έκανε ένα τάμα:
Αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, να κτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό. Η προσευχή της εισακούστηκε, βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε αυτόν τον μεγαλόπρεπο ναό.
Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η Αγ. Ελένη δεν πρόφτασε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της. Έδωσε όμως εντολή στον γιο της, τον αυτοκράτοραΚωνσταντίνο, ο οποίος πραγματοποίησε το τάμα της μητέρας του, κτίζοντας αυτόν το ναό.
Τα φίδια της Κεφαλονιάς
Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, συναντάμε την εκκλησία της Κοιμήσεως.
Εκεί κάθε Δεκαπενταύγουστο συμβαίνει κάτι περίεργο και θαυμαστό. Από την εορτή της Μεταμορφώσεως εμφανίζονται μέσα κι έξω από τον ναό φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».
Στο μέρος αυτό, λεει η μνήμη του λαού, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς , μεγάλο και πλούσιο. Το έζωναν τείχη ψηλά και στην καρδιά του το υπηρετούσαν πολλές καλόγριες. Φθονερό και πεινασμένο το μάτι του πειρατή και κουρσάρου που θέριζε το Ιόνιο , έβαλε σκοπό να γυμνώσει το μοναστήρι.
Στον αγώνα της λευτεριάς και στο κράτημα της πίστης οι καλόγριες δεν το παρέδωσαν… Μη μπορώντας όμως να κάνουν αλλιώς, αφού ο αγώνας των όπλων και της βολής έλλειπε, όταν κυκλώθηκαν από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς των επιδρομέων, συγκεντρώθηκαν όλες τριγύρω από την Αγία Τράπεζα για μια τελευταία έκκληση προς το Θείο, για την ύστατη προσευχή σωτηρίας!
Κύκλος πίστης, κύκλος χρόνου, κύκλος Γιορτής, ζήτησαν από την Παναγιά Προστάτη τους να τις κάνει πουλιά ή φίδια, να φύγουν, να πετάξουν, τα σώματά τους αγνά και αμόλυντα να μείνουν…
Έτσι σαν φίδια Ιερά πλέον γυρίζουν και δίνουν το παρόν, ελέγχουν την πίστη και παρακολουθούν την ορθή πορεία μας στο δρόμο που αυτές χάραξαν, εκεί στην Παναγία την Φιδούσα στο Μαρκόπουλο.
Όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν κι αυτά, και την παραμονή της Κοιμήσεως αυξάνονται υπερβολικά. Από που βγαίνουν, αλλά και που κρύβονται μετά την εορτή, κανείς δεν γνωρίζει. Παραμένει ένα μυστήριο.
Την ώρα του εσπερινού κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στους πιστούς, στα προσκυνητάρια και στα στασίδια, χωρίς να φοβούνται κανένα.
Φεύγοντας η 15η Αυγούστου, αναχωρούν και τα φίδια. Γερμανοί φυσιοδίφες τα εξέτασαν, αλλά δεν μπόρεσαν να τα κατατάξουν σε κανένα από τα γνωστά είδη.
Είναι γκρίζα, λεπτά, και δεν περνούν το μέτρο.
Όταν τα χαϊδεύεις, νιώθεις το δέρμα τους βελούδινο και βλέπεις δυο ματάκια σπινθηροβόλα. Στο πλατύ τους κεφάλι σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός, καθώς επίσης και στην άκρη της λεπτής γλώσσας τους.
Αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940, καθώς και το 1953, οπότε δοκιμάσθηκε το νησί από τους σεισμούς.Από τη Σοφία Καρυπίδου http://www.neolaia.de/2opseis/DaneiaeeU/periodiko17/Daiaassa/daiaassa.html

Παρασκευή, 14 Αύγουστος 2009

Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα: Η Αχειροποίητη Εικόνα του Θεομητορικού Μνήματος και η Ιστορία Της
"Από μαρτυρίες Αγίων Γερόντων της Πίστεώς μας (όπως για παράδειγμα του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου), οι οποίοι είχαν την Ευλογία (όταν ζούσαν στον κόσμο αυτό) να δουν σε Οράματα την Υπεραγία Θεοτόκο η Αγία αυτή Εικόνα της «Ιεροσολυμίτισσας», είναι εκείνη που απεικονίζει ακριβέστερα από οποιαδήποτε άλλη, τα Χαρακτηριστικά της Αγίας Μορφής της Παναγίας... «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ», βρίσκεται στο Ιερό Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος της Γεθσημανής πουαποτελεί τον Κενό Τάφο της Παναγίας μας (το ονομαζόμενο Κενοτάφιο), αφού ως γνωστόν το Σώμα Της Ανελήφθη στους Ουρανούς την τρίτη ημέρα από την Κοίμησή Της, διότι «δεν ήταν δυνατό να παραμείνει κάτω από τη γη το Σώμα Εκείνης, χάριν της Οποίας ο Θεός έπλασε όλο τον κόσμο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μέγας Βασίλειος.Η Θεοτόκος και Το Νάμα της ΖωήςΑύριο 15 Αυγούστου 2009 εορτάζεται η ΠανΑγία των Ελλήνων.Πολλοί χριστιανοί σπεύδουν να κοινωνήσουν, αλλά πολλοί έχουν επιφυλάξεις εξ αιτίας της επιδημίας της νέας γρίπης. Με ευκαιρία την εορτή της παραθέτουμε την σκέψη μας για το μυστήριο της Θείας Μετάληψης. Η τοποθέτηση επιδιώκει να προσεγγίσει το ζήτημα με γνώμωνα τον ορθό λόγο.Η Θεία Κοινωνία είναι το μυστήριο κατά το οποίο ο ορθόδοξος χριστιανός κοινωνεί με τον Θεό, επικοινωνεί με τον Λόγο Του, τον αποδέχεται, τον κατανοεί, λαμβάνει τον σώμα και το αίμα του Υιού του Θεού.Ο Υιός του Θεού, ο Χριστός, είναι το Φως, η ζωή η ίδια. Ο ορθόδοξος χριστιανός μετέχει της Θείας Κοινωνίας εφόσον πιστεύει στο μυστήριο. Ο πιστός που λαμβάνει σώμα και αίμα του Κυρίου του, λαμβάνει ζωή.Η παροχή ζωής είναι η άρση της πρόκλησης θανάτου.Η μετάδοση ασθένειας είναι πρόκληση θανάτου.Ο κοινωνών πιστός δεν μπορεί να «κολλήσει» ασθένεια από την Θεία Μετάληψη.Αυτός που δεν πιστεύει στον Χριστό και στην Ανάσταση Του, δεν έχει κανένα λόγο να μεταλάβει.www.ierosolymitissa.orghttp://en.wikipedia.org/wiki/Theotokos "http://hamomilaki.blogspot.com/
function fbs_click() {u=location.href;t=document.title;window.open('http://www.facebook.com/sharer.php?u='+encodeURIComponent(u)+'&t='+encodeURIComponent(t),'sharer','toolbar=0,status=0,width=626,height=436');return false;}
html .fb_share_link { padding:2px 0 0 20px; height:16px; background:url(http://static.ak.fbcdn.net/images/share/facebook_share_icon.gif?0:26981) no-repeat top left; }

H γιορτή της Παναγίας‏...
.fullpost{display:inline;}
Από τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα«Την Παναγιά παρακαλώ και λέω τση να ραίνειμε τη ντροσά του ουρανού όλη την οικουμένη.Την Παναγιά παρακαλώ βάλσαμο να σταλάζειστου πονεμένου την καρδιά που βαριαναστενάζει.Την Παναγιά παρακαλώ και τση ζητώ τη χάρηστου καθενούς τη σκοτεινιά να φέγγει σα φεγγάρι»[Δημοτικό]Πλήθος οι Ναοί και τα Ξωκκλήσια τα αφιερωμένα στην Παναγία Μητέρα του Θεού, πλήθος και τα Μοναστήρια πού γιορτάζουν τίς μέρες αυτές.. Tα βλέμματα όλων των Χριστιανών στρέφονται με ευλάβεια προς τη Μητέρα του Σωτήρα Ιησού Χριστού. Tα βλέμματα, αλλά και η προσευχή, ως θερμή ικεσία, κατευθύνονται προς τον Ουρανό, προς την Κυρία Θεοτόκο, η οποία συνεχώς πρεσβεύει στον Υιό Της για όλον τον κόσμο.Την Παναγία η Ρωμιοσύνη την έχει σε αδιάσπαστη ενότητα μαζί της. Αισθανόμαστε την Παναγία συμπορευόμενη στην πολύπαθη και περιπετειώδη οδό του ιστορικού μας βίου. Συσταυρούμενη στους ιστορικούς κινδύνους και κατατρεγμούς μας, συμπάσχουσα σ’ όλα τα δεινά και σ’ όλες τις δοκιμασίες μας.« Εσένα Θεοτόκε, που είσαι «η των απελπισμένων μόμη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια, η αντίληψις των εις σε προστρεχόντων και πάντων των χριστιανών το καταφύγιον», εσένα μπορούμε με οικειότητα και εμπιστοσύνη να παρακαλούμε και να ικετεύουμε για όλους και για όλα. Να σου απευθύνουμε ευχές και...δεήσεις μ’ εκείνη την ειρήνη και τη σιωπή, τη διακριτικότητα και την υπομονή, την ταπείνωση και την ευαισθησία, τη βεβαιότητα και την ελπίδα, με τα οποία ήταν και είναι στολισμένες οι δικές σου ικεσίες και παρακλήσεις προς τον Κύριό Σου και Κύριό μας, για τη ζωή και τη χαρά των ανθρώπων, τη ζωή της χαράς και τη χαρά της ζωής » (π. Μ. Καρδαμάκης)*H εικόνα είναι της Παναγίας της πορταίτισσας, στή Μονή Ιβήρων, Αγιο ΟροςΤην πάσαν ελπίδα μου σε σένα ανέθεσαΠαναγία - ΠορταίτισσαΟταν πρίν από χρόνιατην καρδιά μου έκλεψεςαφού σαν μάνα στοργικήμού χαίδεψες το κεφάλι λεγοντάς μουΕγώ είμαι εδώ ...{Μοναχός Χ.}
Αναρτήθηκε από press.gr@hotmail.com στις 4:30:00 μμ
Artigos Relacionados:
removeRelatedDuplicates();
printRelatedLabels();

Τα νέα της Υγείας
Οδηγός επιβίωσης για τα ατυχήματα του καλοκαιριού
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΤΑ ΑΠΡΟΟΠΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ Δημοσίευση: 13-8-2009, 07 Τελευταία ανανέωση: 13-8-2009, 11:03

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαίρη Κατσανοπούλου
Αυξάνονται θεαματικά οι πιθανότητες για ατυχήματα το καλοκαίρι, λόγω της πιο ελεύθερης ζωής, των περισσότερων δραστηριοτήτων και της χαλάρωσης της προσοχής. Απλά θλαστικά τραύματα ή σοβαροί τραυματισμοί από βουτιές στη θάλασσα, πτώσεις στα βράχια, θαλάσσιο σκι, παιχνίδια στην ύπαιθρο, ποδηλασία, τροχαία κ.ά. Οι πρώτες βοήθειες είναι συχνά καθοριστικές για τη ζωή του τραυματία. Αυτά τονίζει ο αναπληρωτής καθηγητής Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Παπαϊωάννου και επισημαίνει ότι οι ομάδες του πληθυσμού που κινδυνεύουν περισσότερο είναι: - Τα παιδιά σχολικής ηλικίας (επειδή ξεφεύγουν από την προστασία των γονιών τους), κυρίως αγόρια. - Οι νεαροί άνδρες (επειδή κάνουν συχνότερα βουτιές, οδηγούν μηχανάκια, κάνουν ποδήλατο κ.ά.). - Τα άτομα τρίτης ηλικίας (επειδή βγαίνουν από τις συνήθειές τους και τους γνωστούς χώρους τους). Οι χώροι, όπου συμβαίνουν τα περισσότερα καλοκαιρινά ατυχήματα, είναι: - Η θάλασσα και οι πισίνες. - Οι περιοχές παιχνιδιών (αλάνες, μικρά γήπεδα, χωματόδρομοι κ.ά.). - Οι επαρχιακοί δρόμοι. «Τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν το καλοκαίρι από οδηγούς που επισκέπτονται ένα άγνωστο μέρος, στο οποίο δεν γνωρίζουν το οδικό δίκτυο, ή από αυτούς που νοικιάζουν αυτοκίνητο και δεν μπορούν να το ελέγξουν επαρκώς», λέει ο κ. Παπαϊωάννου. «Σε αυτά παίζει μεγάλο ρόλο και το αλκοόλ, που καταναλώνεται πια από τους νέους και στις παραλίες». Θάλασσα- βουνό Η θάλασσα αποδεικνύεται το καλοκαίρι πιο επικίνδυνη από το βουνό. «Κατά το ανέβασμα στο βουνό το καλοκαίρι συμβαίνουν συνήθως απλοί τραυματισμοί», εξηγεί ο κ. Παπαϊωάννου. «Στη θάλασσα, όμως, μπορεί να προκληθούν πολλές κακώσεις από τις βουτιές, τα γλιστρήματα στα βράχια, το θαλάσσιο σκι (που είναι πολύ επικίνδυνο άθλημα για κακώσεις των συνδέσμων) κ.ά.». Τα περισσότερα λάθη που γίνονται συνήθως κατά την παροχή βοήθειας στους τραυματισμένους είναι, όπως υπογραμμίζει ο κ. Παπαϊωάννου, τα εξής: - Ο πανικός. - Ο λανθασμένος τρόπος μεταφοράς. - Η κακή εκτίμηση της κατάστασης. Η σωστή μεταφορά Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε κατ΄ αρχάς για έναν τραυματισμένο; «Πρώτα απ΄ όλα, να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας», συμβουλεύει ο κ. Παπαϊωάννου. «Δεύτερον, να προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε με τον τραυματία. Εάν μπορεί να επικοινωνήσει, ρωτήστε τον αν μπορεί να κινήσει τα μέλη του, αν αναπνέει καλά, αν πονάει, αν μπορεί να σταθεί κ.λπ. Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές θα δείξουν τη βαρύτητα της κάκωσης». Εάν η κάκωση φαίνεται να είναι βαριά ή εάν η επικοινωνία είναι θολή ή εάν δεν υπάρχει καθόλου επικοινωνία με τον τραυματισμένο, να περιμένετε να έλθει το ασθενοφόρο. «Το μόνο που πρέπει να κάνετε σε αυτή την περίπτωση είναι, χρησιμοποιώντας π.χ. μια πετσέτα της θάλασσας ως πρόχειρο φορείο, να μεταφέρετε σιγά σιγά τον ξαπλωμένο τραυματία με όσο το δυνατόν λιγότερες κινήσεις σε ήρεμο και σκιερό μέρος, μέχρις ότου έλθει το ασθενοφόρο», συνιστά ο κ. Παπαϊωάννου. «Μην αναποδογυρίσετε και μη “διπλώσετε” τον τραυματία. Το χειρότερο που κάνει συνήθως ο κόσμος είναι να ΄΄τσουβαλιάζει΄΄ τον τραυματία για να τον μεταφέρει γρήγορα με δικό του αυτοκίνητο σε νοσοκομείο. Υπάρχουν κατάγματα της σπονδυλικής στήλης που είναι οριακά για παραλύσεις και μπορεί η λανθασμένη μετακίνηση να φέρει το χειρότερο». Εάν δεν μπορεί να έλθει ασθενοφόρο και πρέπει να μεταφέρετε τον τραυματισμένο μόνοι σας σε νοσοκομείο, προτιμήστε για τη μεταφορά το πίσω μέρος ενός αγροτικού αυτοκινήτου. «Αφού μεταφέρετε προσεκτικά τον τραυματία με το αυτοσχέδιο φορείο από πετσέτες ή κάτι ανάλογο, να φτιάξετε έναν περίγυρο ασφαλείας από άλλες πετσέτες για να μη μετακινείται κατά τη διαδρομή», λέει ο κ. Παπαϊωάννου. «Εάν έχετε τηλέφωνο, ζητήστε οδηγίες από το κέντρο υγείας ή από γνωστό γιατρό σας». Ο ομότιμος καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας Παύλος Τούτουζας, ο αναπληρωτής καθηγητής Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Παπαϊωάννου, ο διευθυντής του Τμήματος Πλαστικής Χειρουργικής στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» Δημήτρης Αλεξάκης και ο αλλεργιολόγος Ιωσήφ Αναγνωστάκης συμβουλεύουν τι να κάνετε, βήμα-βήμα, για να αντιμετωπίσετε σωστά κάθε σοβαρό συμβάν. Αιμορραγία Σε περίπτωση αιμορραγίας, συνιστάται: Εάν η αιμορραγία είναι μικρή, πιέστε το σημείο του τραύματος και τοποθετήστε επίδεσμο. Εάν η αιμορραγία είναι μεγάλη, σε ένα σημείο υψηλότερα από το τραύμα δέστε ένα ύφασμα και σφίξτε το περιστρέφοντάς το γύρω από ένα ξύλο. Ειδοποιήστε αμέσως το 166. Εάν το ασθενοφόρο αργεί, να λύνετε κάθε 15΄- 20΄ την περίσφιξη για λίγο και να την επαναλαμβάνετε. Ρινορραγία Για να φροντίσετε μια αιμορραγία από τη μύτη, συνιστώνται τα ακόλουθα: Να σταθεί όρθιος. Να πιέσετε τη μύτη με τον δείκτη και τον αντίχειρα και να αναπνέετε από το στόμα επί 5΄- 10΄. Να δείτε γιατρό αν η αιμορραγία διαρκεί πάνω από 20΄, αν είναι αποτέλεσμα πτώσης ή τραυματισμού στο κεφάλι, ή αν επαναλαμβάνεται. Θερμοπληξία Σε περίπτωση θερμοπληξίας, με συμπτώματα όπως ζάλη, ναυτία, μεγάλη εφίδρωση, ταχυπαλμία, υπόταση, ωχρότητα, χαμηλός πυρετός, πονοκέφαλος και κόπωση, πρέπει να κάνετε τα εξής: Μεταφέρετε τον πάσχοντα μακριά από τον ήλιο, σε σκιερό μέρος με κλιματισμό. Ξαπλώστε τον με τα πόδια ελαφρώς ανυψωμένα. Βγάλτε τα ρούχα του. Δώστε του κρύο νερό. Δροσίστε τον με κρύα επιθέματα ή σπρέι νερού. Να παρακολουθείτε τη θερμοκρασία, τους παλμούς και την πίεσή του. Αν ο πυρετός είναι μεγαλύτερος από 38,9 Κελσίου ή ο πάσχων λιποθυμήσει ή παρουσιάσει σύγχυση, να καλέσετε το 166. Δάγκωμα από ζώο Εάν ένα ζώο δαγκώσει εσάς ή το παιδί σας, να κάνετε τα εξής: Για μικρές πληγές από ζώα που ξέρετε ότι δεν πάσχουν από λύσσα, να πλύνετε την πληγή με σαπούνι και νερό, να απλώσετε μια αντιβιοτική κρέμα και να την καλύψετε με καθαρό επίδεσμο. Αν παρατηρήσετε σημάδια μόλυνσης, όπως οίδημα, κοκκίνισμα ή αυξημένο πόνο, να επισκεφθείτε γρήγορα γιατρό. Για βαθιές πληγές, να πιέσετε με καθαρό πανί για να σταματήστε τυχόν αιμορραγία και να επισκεφθείτε αμέσως γιατρό. Εάν υπάρχει υποψία για λύσσα, από άγριο ζώο ή κατοικίδιο με άγνωστο ιστορικό εμβολιασμών, να επισκεφθείτε γιατρό ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της πληγής. Τραυματισμοί Για τους τραυματισμούς συνιστώνται τα εξής: Να βάλετε παγάκια, αφού τα τυλίξετε με ύφασμα. Εάν υπάρχει υποψία κατάγματος λόγω παραμόρφωσης (το χέρι βρίσκεται σε γωνία), μπορείτε να ανατάξετε ήπια το μέλος για να ανακουφίσετε τον τραυματισμένο και να διευκολύνετε τα αγγεία και τα νεύρα της περιοχής. Μετά, να ακινητοποιήσετε το πάσχον μέλος (π.χ. με ένα μαντίλι στον ώμο ή με δυο κλαδάκια δένδρου αριστερά και δεξιά από το τραυματισμένο χέρι, με ένα ξύλο ως πρόχειρο μπαστούνι για το πόδι κ.ο.κ.), μέχρις ότου μεταφέρετε τον τραυματία στο κέντρο υγείας ή το νοσοκομείο. Τοποθετήστε τον τραυματισμένο στη θέση όπου δεν πονά και αισθάνεται άνετα. Να έχετε πάντα εξασφαλισμένο ότι αναπνέει ελεύθερα και να τοποθετείτε το κεφάλι στο πλάι, μήπως κάνει έμετο. Αλλεργικό σοκ Σε περίπτωση οξείας αλλεργικής αντίδρασης (ύστερα από τσίμπημα σφήκας, μέλισσας κ.λπ., λήψη τροφής ή φαρμάκου), η οποία εξελίσσεται γρήγορα,με γρήγορη επέκταση τον εξανθήματος ή με δυσκολία στην αναπνοή, απόφραξη της μύτης και βράχνιασμα της φωνής, πρέπει: Να χορηγήσετε άμεσα στον πάσχοντα ένεση αδρεναλίνης,(ενηλίκων ή παιδιών,) η οποία πωλείται έτοιμη στα φαρμακεία. Η δόση αυτή μπορεί να επαναληφθεί ύστερα από μισή ή μία ώρα, αν είναι αναγκαίο. Η αδρεναλίνη μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση σε ηλικιωμένους ή σε ανθρώπους με στηθάγχη ή υπέρταση και γι΄ αυτό πρέπει να τους χορηγείται μόνο σε περίπτωση κατά την οποία απειλείται η ζωή τους. Κατόπιν να δώσετε κορτιζόνη σε χάπια ή ένεση, ανάλογα με τη σοβαρότητα της αλλεργικής αντίδρασης. Τέλος, να δώσετε αντιισταμινικά φάρμακα σε χάπια ή ένεση, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Να μεταφέρετε τον παθόντα στο κέντρο υγείας ή στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Τεχνητή αναπνοή Αν ο τραυματίας δεν αναπνέει, πρέπει να εφαρμόσετε τεχνητή αναπνοή. Εάν δεν παρατηρείτε καρδιακή λειτουργία, πρέπει να κάνετε ταυτόχρονα καρδιομαλάξεις. Εάν πρόκειται για πνιγμό, πρέπει πρώτα να γυρίσετε τον τραυματία στο πλάι, για να βγάλει το νερό. Ο κ. Παπαϊωάννου καθοδηγεί: Να κλείσετε τη μύτη του τραυματία και να κρατήσετε τεντωμένο το σαγόνι του. Να πάρετε μια βαθιά εισπνοή και να εκπνεύσετε μέσα στο στόμα του. Ύστερα από κάθε τεχνητή αναπνοή, να κάνετε 3-4 καρδιομαλάξεις (βίαιες κινήσεις) στο θωρακικό τοίχωμα. Εγκεφαλικό-Έμφραγμα Σε περίπτωση εγκεφαλικού επεισοδίου συνιστάται: Να μεταφέρετε αμέσως τον ασθενή σε νοσοκομείο, ακόμα και με ιδιωτικό αυτοκίνητο. Να μην του δώστε αντιυπερτασικό φάρμακο αν βρείτε την πίεση ανεβασμένη (αν το επεισόδιο είναι ισχαιμικό, το φάρμακο θα το επεκτείνει). Αν υπάρχει υποψία εμφράγματος, πρέπει: Να δώσετε στον παθόντα να μασήσει αμέσως μια μεγάλη ασπιρίνη (των 500 mg). Αν γνωρίζετε ότι πάσχει από στεφανιαία νόσο, να του δώσετε και ασπιρίνη και υπογλώσσιο χάπι. Να καλέσετε αμέσως το 166, ενημερώνοντάς το ΕΚΑΒ ότι πρόκειται για έμφραγμα μυοκαρδίου. Να βάλετε τον πάσχοντα να καθήσει αναπαυτικά σε πολυθρόνα. Εάν το ασθενοφόρο αργεί, να μεταφέρετε με ιδιωτικό αυτοκίνητο τον πάσχοντα στο πλησιέστερο νοσοκομείο που έχει αιμοδυναμικό εργαστήριο. ΕγκαύματαΣε περίπτωση εγκαύματος από τον ήλιο, με πόνο, κοκκίνισμα του δέρματος και πιθανώς φουσκάλες, συνιστώνται τα εξής: Να κάνετε ένα κρύο ντους ή μπάνιο (η προσθήκη μισού φλιτζανιού μαγειρικής σόδας στο νερό του μπάνιου μπορεί να σας ανακουφίσει). Να απλώνετε στο δέρμα μια καταπραϋντική λοσιόν, την οποία θα προμηθευθείτε από το φαρμακείο, αρκετές φορές την ημέρα. Να μη σπάτε τις φουσκάλες γιατί μπορεί να μολυνθούν. Εάν σπάσουν μόνες τους, να βάλετε τοπικά μια αντιμικροβιακή αλοιφή. Μη χρησιμοποιείτε στο έγκαυμα βαζελίνη, βούτυρο ή άλλες «θεραπείες της γιαγιάς». Εάν παρουσιαστεί φαγούρα, πυρετός ή σοβαρό εξάνθημα, να δείτε γιατρό. Σε περίπτωση εκτεταμένου ή σοβαρού εγκαύματος από φωτιά, θα πρέπει να κάνετε αμέσως τα εξής: Να απομακρύνετε τον εγκαυματία από το σημείο της φωτιάς. Να του βγάλετε τα ρούχα, εάν καίγονται. Να του καθαρίσετε τις αναπνευστικές οδούς (μύτη, στόμα), εάν έχουν καπνό, χώμα κ.λπ. Να καλέσετε το 166. Για ελαφρά και περιορισμένα εγκαύματα συνιστάται: Να κρατήσετε το πάσχον σημείο κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό τουλάχιστον για πέντε λεπτά. Αν αυτό είναι αδύνατον, να βάλετε τοπικά κρύες κομπρέσες. Να καλύψετε το έγκαυμα με αποστειρωμένη γάζα. Μη χρησιμοποιήσετε πάγο, βούτυρο, οδοντόπαστα ή αλοιφές στο έγκαυμα. Μέτρα πρόληψης Να έχετε πάντα μαζί σας (στο αυτοκίνητο ή στις αποσκευές σας) δυο- τρία πακετάκια γάζες, ελαστικό επίδεσμο, τρίγωνο επίδεσμο (από το φαρμακείο), ιωδιούχο αντισηπτικό, αντιισταμινική αλοιφή και έτοιμη ένεση αδρεναλίνης. Σε απομακρυσμένα μέρη, να έχετε πάντα μαζί σας κινητό τηλέφωνο, για να ειδοποιήσετε το 166 ή να ζητήσετε συμβουλή από γιατρό. Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Οι προσκυνητές πάνε Μήλο!
Παγκόσμιο κέντρο θρησκευτικού τουρισμού γίνεται το νησί με πόλο έλξης τις κατακόμβες
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάνος Χαραλαμπάκης manosh@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
function openWindow(theTarget, windowName, Properties){
var newWin = window.open(theTarget, windowName, Properties);
newWin.focus();
}

Η Τήνος είναι ταυτισμένη με την Παναγία. Το νησί των Κυκλάδων είναι άλλωστε αναγνωρισμένο ως ιερό από το 1971 και κάθε χρόνο το επισκέπτονται πολλές εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές. Πολύ σύντομα όμως το νησί της Μεγαλόχαρης θα έχει απέναντί του, μερικά ναυτικά μίλια νοτιοδυτικότερα για την ακρίβεια, έναν υπολογίσιμο αντίπαλο στον τομέα του θρησκευτικού τουρισμού: πρόκειται για τη Μήλο με τις κατακόμβες της. Έως τώρα το νησί ήταν περισσότερο γνωστό για τις παραλίες του, όπως το Σαρακήνικο, ο Παπάφραγκας, το Κλέφτικο. Στα τέλη Ιουλίου νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπει την αναγνώριση της Μήλου ως «ιεράς νήσου» όπως είναι η Τήνος και η Πάτμος. Στόχος της αναγνώρισης, αναφέρεται στο νομοσχέδιο, είναι να προστατευτούν κυρίως οι κατακόμβες και να καθιερωθεί η Μήλος ως παγκόσμιο προσκυνηματικό κέντρο. Η κατάθεση του νομοσχεδίου συνέπεσε με το άνοιγμα του χριστιανικού μνημείου στις 22 Ιουλίου, το οποίο παρέμενε κλειστό εδώ και αρκετά χρόνια λόγω εργασιών. Και όπως δείχνουν οι πρώτες μετρήσεις επισκεψιμότητας, μάλλον δεν θα δυσκολευτεί να αναδειχθεί σε ένα ακόμη κέντρο θρησκευτικού τουρισμού στην Ελλάδα. «Η προσέλευση του κόσμου από την ημέρα που άνοιξαν και πάλι οι κατακόμβες είναι εντυπωσιακή: Από τις 22/7 έως σήμερα τις έχουν επισκεφτεί περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο αριθμός θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος, αφού το μνημείο λειτουργεί με μισό ωράριο, έως το μεσημέρι» λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Αικατερίνη Δελλαπόρτα, προϊσταμένη της Β΄ Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. «Σίγουρα θα φέρει πολύ μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών στο νησί» προσθέτει. Σημειώνεται ότι οι μόνιμοι κάτοικοι της Μήλου είναι περίπου 6.000 και ο πληθυσμός στο νησί τριπλασιάζεται το καλοκαίρι. Για τον Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο- έκανε την πρόταση στην Ιερά Σύνοδο να ανακηρυχθεί η Μήλος «ιερά νήσος» και στη συνέχεια το αίτημά του προωθήθηκε στα αρμόδια υπουργεία- η αναγνώριση έχει μεγάλη σημασία. «Δίνει τη δυνατότητα στη Μήλο να ενταχθεί στον παγκόσμιο χάρτη του θρησκευτικού τουρισμού. Στόχος είναι να διαφυλαχθούν οι κατακόμβες που έχουν υποστεί μεγάλες ταλαιπωρίες». Ευκαιρία για επισκέπτες όλο τον χρόνο Σε αύξηση των επισκεπτών στο νησί καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου προσβλέπει ο δήμαρχος της Μήλου κ. Γιώργος Τσαΐνης με την αναγνώριση και το άνοιγμα του μνημείου. «Για μας το σημαντικό ήταν πρωτίστως να ανοίξουν οι κατακόμβες. Η αναγνώριση και το άνοιγμα έγιναν ταυτόχρονα και αυτό μας ευχαριστεί. Το βλέπουμε θετικά. Ευελπιστούμε ότι θα αυξηθούν οι επισκέπτες και από το εξωτερικό και από το εσωτερικό. Και μάλιστα θα έρχονται όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και τις υπόλοιπες εποχές. Έτσι θα υπάρχει όφελος και για τους επαγγελματίες του νησιού». Τοπ η Τήνος με 1,5 εκατ. επισκέπτες ΕΝΑΜΙΣΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ προσκυνητές περνούν από την Παναγία της Τήνου κατά μέσο όρο κάθε χρόνο την περίοδο Μαρτίου- Οκτωβρίου, σύμφωνα με στοιχεία του Πανελλήνιου Ιδρύματος Ευαγγελίστριας Τήνου. Όσο για τον χειμώνα, εκτιμάται ότι κάθε μήνα 1.500 επισκέπτες αψηφούν τις κακές καιρικές συνθήκες. Αριθμοί που αναδεικνύουν την Τήνο ως τοπ θρησκευτικό προορισμό στην Ελλάδα. Μεγάλος αριθμός επισκέπτεται και το νησί της Πάτμου, γνωστό και ως νησί της Αποκάλυψης. Αναγνωρίστηκε ως «ιερά νήσος» το 1981 ενώ από το 1999 περιλαμβάνεται στα μνημεία της UΝΕSCΟ. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο οι επισκέπτες στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου είναι 250.000. Ανάμεσά τους Έλληνες αλλά και αρκετοί ξένοι, αφού η Πάτμος αποτελεί βασικό προορισμό πολλών κρουαζιερόπλοιων. «Κάθε μορφή ειδικού τουρισμού, όπως είναι και ο θρησκευτικός, είναι ένας διαφορετικός τρόπος για να φέρει κανείς περισσότερους επισκέπτες στην Ελλάδα. Διότι όλοι αυτοί θα έρθουν για έναν λόγο παραπάνω» τονίζει ο κ. Παύλος Χολέβας μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ταξιδιωτικών Γραφείων, ο οποίος τα τελευταία χρόνια οργανώνει κρουαζιέρες στη Μεσόγειο στα «βήματα του Αποστόλου Παύλου». Θέλοντας μάλιστα να δείξει τη δυναμική του θρησκευτικού τουρισμού, λέει ότι σε σύγκριση με το 2005 η συμμετοχή του κόσμου στις κρουαζιέρες αυτές ήταν αυξημένη κατά 24 φορές. «Υπολογίζεται ότι 20.000 άνθρωποι συμμετέχουν κάθε χρόνο στις κρουαζιέρες». Χιλιάδες προσκυνητές προσελκύουν και άλλα νησιά ή περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Μαγνήτης για τους πιστούς είναι κι εκεί ναοί και μονές όπου φυλάσσονται παλιές εικόνες ή λείψανα Αγίων. Ανάμεσά τους ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, ο Άγιος Ραφαήλ στη Λέσβο, η Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο. Νεκροταφείο και τόπος λατρείας από τον 2ο αιώνα ΟΙ ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ, το παλαιοχριστιανικό νεκροταφείο της Μήλου, βρίσκονται κοντά στον σημερινό οικισμό Τρυπητή. Είναι μοναδικές σε μέγεθος στην Ελλάδα και θεωρούνται από τις σημαντικότερες στον κόσμο μαζί με αυτές στη Ρώμη (της Αγίας Πρισκίλλης) και των Αγίων Τόπων. Ιδρύθηκαν πιθανότατα στα τέλη του 2ου αιώνα, αλλά φαίνεται πως οι ταφές συνεχίστηκαν έως τα τέλη του 5ου, όπως αποδεικνύεται από τις επιγραφές που έχουν διασωθεί και τη διακόσμηση σε μερικούς τάφους. Εκτός από νεκροταφείο όμως αποτελούσαν και τόπο λατρείας. Επισκέψιμες είναι σήμερα δύο μεγάλες στοές ενώ κλειστή παραμένει η τρίτη. Ο χώρος προς το παρόν είναι ανοιχτός ώς το μεσημέρι.

«Προσγειώστε» τον φόβο
Συμβουλές για όσους φοβούνται να πετάξουν με αεροπλάνο
ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του Τim Walker
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
function openWindow(theTarget, windowName, Properties){
var newWin = window.open(theTarget, windowName, Properties);
newWin.focus();
}

Στατιστικά μιλώντας, σε κάθε σειρά των τριών καθισμάτων σε μια πτήση επιβατικού αεροπλάνου κάθεται τουλάχιστον ένας επιβάτης που θα προτιμούσε να μη βρίσκεται εκεί. Ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Ο φόβος της πτήσης ουδέποτε με εμπόδισε πραγματικά να ταξιδέψω κάπου, όμως συχνά με εμπόδισε να απολαύσω το ταξίδι. Ο καθηγητής Ρόμπερτ Μπορ έρχεται για να βοηθήσει. Είναι ένας από τους συγγραφείς ενός νέου βιβλίου με τίτλο «Ξεπεράστε τον φόβο της πτήσης» (*), αλλά και γνωστός κλινικός ψυχολόγος και πιλότος. «Στη δεκαετία του 1920 ήταν ένας λογικός φόβος», εξηγεί, «επειδή τα ποσοστά των δυστυχημάτων ήταν υψηλά, τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν υψηλά. Όμως σήμερα έχεις περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθείς από κλωτσιά γαϊδάρου απ΄ ό,τι να βρεθείς σε συντριβή αεροπλάνου. Ο κίνδυνος είναι υπερεκτιμημένος. Ο φόβος αυτός είναι τώρα παράλογος». Ο Μπορ, ο οποίος εργάζεται κλινικά με πρόσωπα που πάσχουν από τον φόβο της πτήσης, προσφέρει μερικές συμβουλές. (*) «Οvercome Υour Fear of Flying» του καθηγητή Robert Βor, του δρος Carina Εriksen και της Μargaret Οakes, Εκδόσεις Sheldon Ρress.

1976 VS 2009 - Γρίπη παράλληλη...
Και η πανδημία που δεν ήρθε ποτέ...Ενα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πρόκειται να μολυνθεί, με τη νέα γρίπη, αλλά το 60% δεν θα το αισθανθεί καθόλου, λόγω ανθεκτικού οργανισμού. Ενα άλλο 40% θα παρουσιάσει γρίπη με ελάχιστα συμπτώματα και λιγότερο από το 5% αυτών θα παραμείνει στο σπίτι. Στατιστικά και βάσει του χειρότερου σεναρίου υπολογίζεται ότι λιγότερο από το 0,2% θα χρειαστεί νοσηλεία και φάρμακα. Η νοσηρότητα δεν είναι μικρή αν χρειαστούν αγωγή 20.000 Ελληνες στη διάρκεια των 2 επόμενων ετών. Ο ΠΟΥ μέχρι τις 3 Αυγούστου έδινε 160.802 περιπτώσεις και 1.225 θανάτους. Στην ...Αγγλία παρατηρήθηκαν 11.912 περιστατικά με 30 θανάτους. Ο ΠΟΥ συνιστά εμβολιασμούς σε χρόνια πάσχοντες, εγκυμονούσες, παιδιά με άσθμα και παχύσαρκους άνω των 125 κιλών.Τα εμβόλια δεν αντιμετωπίζονται ως φάρμακα, που χορηγούνται σε βεβαιωμένους πάσχοντες, δηλαδή άτομα που χρήζουν απαρέγκλιτα ειδικής βοήθειας πολλαπλώς επιβεβαιωμένης και ευεργετικής, όπως αντιφυματικά σε φυματικό. Ο μαζικός εμβολιασμός προσφέρει μια ουσία, με πιθανές παρενέργειες, σε έναν σχετικά υγιή οργανισμό, ο οποίος ενδεχομένως θα αντιμετώπιζε τον ιό με τις φυσικές του δυνάμεις πιο αποτελεσματικά. Εδώ το εμβόλιο είναι άχρηστο. Ενώ ο εμβολιασμός γυναικών σε εγκυμοσύνη και παιδιών ευαίσθητων στις πρωτεΐνες του αβγού είναι περιπέτεια.Οι επιδημίες έχουν τρία σημαντικά -όχι κατ' ανάγκη αλληλοεξαρτώμενα- χαρακτηριστικά: Τη μολυσματικότητα (πόσο γρήγορα περνά από άνθρωπο σε άνθρωπο), τη νοσηρότητα (πόσοι από τους μολυσμένους ενδέχεται να αρρωστήσουν) και τη θνητότητα (πόσοι θα χάσουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή τους). Ο ιός της νέας γρίπης Α/Η1Ν1 είναι εξαιρετικά καλοήθης με τους Ελληνες. Μολύνει πάρα πολλούς, ταλαιπωρεί ελάχιστους. Ουδεμία οικογένεια Ελληνα ασθενούς που είχε μολυνθεί με τον Α/Η1Ν1 παρουσιάστηκε σύσσωμη στο Νοσοκομείο Αναφοράς Γρίπης, γιατί όλοι οι συγκάτοικοι αρρώστησαν. Στην πραγματικότητα όλοι τους μολύνθηκαν, αλλά ουδείς νόσησε. Οι άμεσοι συγγενείς περιποιήθηκαν τον ασθενή στο σπίτι και ουδείς άλλος χρειάστηκε βοήθεια. Το αντίθετο του ιού Η5Ν1 (γρίπη των πτηνών), που στόχευε συγγενείς παρόμοιας γονιδιακής ευαισθησίας. Ολοι οι τύποι της γρίπης προκαλούν τα ίδια συμπτώματα. Αντιγονικά διαφέρουν. Αυτό απαιτεί διαφορετικού τύπου εμβόλια.Το Ελληνικό Εθνικό Συνταγολόγιο (Εκδοση ΕΟΦ, 2007, σ. 639) γράφει: «Το ειδικό παιδικό εμβόλιο κατά της γρίπης ενδείκνυται μόνο στα παιδιά που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου να νοσήσουν σοβαρά από γρίπη». Δηλαδή όταν ο σίγουρος κίνδυνος ενός ευπαθούς παιδιού από τη γρίπη είναι πολλαπλάσιος των πιθανών κινδύνων του εμβολίου. Τα εγκεκριμένα εμβόλια που μέχρι σήμερα κυκλοφορούν απέκτησαν άδεια παρουσιάζοντας μία παρενέργεια σε κάθε 1.000.000 δόσεις.Ο λόγος είναι ότι η ανοσία που αποκτά το υγιές παιδί όταν κολλήσει τον ιό, που ενδέχεται να μην τον νιώσει καθόλου, είναι σε κάθε περίπτωση ισχυρότερη και μεγαλύτερης διάρκειας εκείνης του εμβολίου που διαρκεί μόνο για ένα έτος. Απόδειξη ότι όλοι όσοι γεννήθηκαν πριν από το 1957, όταν ο Α/Η1Ν1 (Ασιατική) έκανε την τελευταία παγκόσμια επίσκεψή του, παρουσιάζουν αναμνηστική ανοσία κατά 98%. Μόνο το 2% των ατόμων άνω των 65 νοσούν σήμερα στις ΗΠΑ και στην Αγγλία.> εγονός αντίστροφο με τη νοσηρότητα του παλαιού ιού της γρίπης, που αναζητούσε θύματα κυρίως μεταξύ των υπερηλίκων και των καταβεβλημένων σωματικά.Ως προς τον μαζικό εμβολιασμό, δεν μπορεί να αγνοηθούν τα παιδιά που παρουσιάζουν υπερευαισθησία σε πρωτεΐνες αβγού, δεδομένου ότι στα παραδοσιακά εμβόλια ο ιός λαμβάνεται από καλλιέργειες αβγών. Τα νέα εμβόλια, για λόγους ποσότητας παραγωγής, δημιουργούνται με νέες μεθόδους αρκετά αδοκίμαστες, λόγω έλλειψης χρόνου. Επίσης περιέχουν ?αδοκίμαστα- «χημικά προσαρμοστικά» (adjuvants), που δυναμώνουν και τροποποιούν το δυνητικό όφελος του εμβολίου. Αλλα ενισχύονται με τεχνικές διασταυρούμενης προστασίας (cross protection) χρησιμοποιώντας παράγωγα του αδοκίμαστου εμβολίου Η5Ν1 (των πτηνών). Ολα αυτά τα «πρωτοποριακά» φαίνονται ευεργετικά· δεν είναι, όμως, δοκιμασμένα. Στην Ιατρική, ο μαζικός εμβολιασμός «πειραματόζωων» είναι δύσκολα αποδεκτή τακτική.Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία το φόβητρο της ισπανικής γρίπης, ενώ η πιθανότητα νέας μετάλλαξης είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Ο ιός συνηθίζει να κάνει μεταλλάξεις, ουσιαστικές, κάθε 20-30 έτη, τον τελευταίο αιώνα.Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της ισπανικής και της νέας επιδημίας, όπως εξελίσσεται ως τώρα η τελευταία. Η ισπανική ήταν των πτηνών. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει «βιολογικός παραλληλισμός» των υποψηφίων θυμάτων. Ο σημερινός άνθρωπος, ιδιαίτερα οι ενεργοί ενήλικες, όπου παρατηρούνται οι περισσότερες περιπτώσεις, είναι υγιέστεροι των πεινασμένων μέσα στα χαρακώματα Ισπανών στρατιωτών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτοί ήταν εξουθενωμένοι από «χρόνια μεταδοτικά νοσήματα φθοράς», όπως φυματίωση, σύφιλη, ελονοσία, μικροβιακές διάρροιες και αβιταμίνωση. Οι ενήλικες σήμερα είναι συγκριτικά θωρακισμένοι από καλή υγεία. Ετσι, η νέα γρίπη αδυνατεί να προκαλέσει θανάτους. Στις χίλιες και άνω καταγεγραμμένες περιπτώσεις στην πατρίδα μας και στις χιλιάδες άλλες που σίγουρα υπήρξαν αλλά δεν καταγράφηκαν, μόνον ένας νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, του οποίου κάποια προϋπάρχουσα πάθηση του ανοσοποιητικού μπορεί να είχε μειώσει τη φυσιολογική άμυνα. Η γρίπη δεν σκοτώνει. Αν υποχρεωθεί, είναι επειδή βρίσκει «έλλειμμα υγείας» στον οργανισμό.Ο ιός του 1918, που ταλαιπώρησε την Ευρώπη για δύο χρόνια, σίγουρα πέρασε και από την Ελλάδα. Οι μη εμβολιασμένοι Ελληνες της εποχής δεν αρρώστησαν μαζικά. Ιατρικά είναι γνωστό ότι κάθε φορά ο ίδιος ο ιός δημιουργεί διαφορετικές καταστάσεις σε διαφορετικής κοινωνικοοικονομικής στάθμης κοινωνίες. Οι Μεξικανοί, π.χ. αρρωσταίνουν βαρύτερα από τους Αμερικανούς, που νοσούν εξίσου γρήγορα. Ενώ οι Αγγλοι είναι ευπαθέστεροι των Γάλλων. Οι καιρικές συνθήκες, η ποιότητα διατροφής, η ξεκούραση, τα φάρμακα και η κοινωνική οργάνωση διαμορφώνουν το τελικό σκηνικό. Αν, π.χ., στην πατρίδα μας ο χειμώνας έρθει τον Οκτώβριο, τα σχολεία θα κλείσουν. Αν το καλοκαιράκι παραταθεί, το κλείσιμο θα αποδειχθεί λανθασμένη κίνηση. Η παλαιά γρίπη συνηθίζει να κορυφώνεται στην πατρίδα μας πριν από τα Χριστούγεννα και να αποχωρεί στο μέσον του Φεβρουαρίου. Ολα εξαρτώνται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και όχι τόσο από το νέο εμβόλιο. Αυτό σίγουρα θα έρθει «κατόπιν εορτής», γεμάτο ερωτηματικά ως προς την ασφάλειά του.Η φύση έχει τρόπους να γελοιοποιεί και τους πιο πετυχημένους προωθητές φαρμακευτικών ουσιών. Στα χρόνια της «αντιτρομοκρατικής υστερίας» των ΗΠΑ παρατηρήθηκε μια αδικαιολόγητη «εμβολιαστική υστερία». Ολοι (συ)ζητούσαν για εμβόλια εναντίων ιών. Ο υπουργός Αμυνας τότε συνέστησε τον μαζικό εμβολιασμό εναντίον πολιομυελίτιδας και ευλογιάς. Ισως το φιάσκο Φορντ εμπόδισε την πραγματοποίηση των σχεδίων του υπουργού, που υπήρξε πρώην μέλος του Δ.Σ. της παρασκευάστριας εταιρείας εμβολίων.Αλλοι υποστηρίζουν ότι το σχέδιο μαζικού εμβολιασμού αποσοβήθηκε λόγω πρόσφατης εμπειρίας, όπου πρώην υγιείς στρατιώτες των ΗΠΑ γύριζαν στην πατρίδα τους ασθενείς, χτυπημένοι από μια άγνωστη πάθηση, που ονομάστηκε «Σύνδρομο του Κόλπου». Μία από τις αιτίες που ερευνήθηκε τότε ήταν οι πολλαπλοί προληπτικοί εμβολιασμοί ?εντός ελαχίστου χρόνου? στρατιωτών που επρόκειτο να φθάσουν στον Κόλπο. Κάτι που ίσως αντιμετωπίσουν οι Ελληνες: Εμβόλιο κατά της παλαιάς γρίπης, εμβόλιο κατά της νέας γρίπης και ένα κατά της πνευμονίας. «Τρία σε ένα».Η νόσος γρίπη είναι προσωπική μου υπόθεση. Η πανδημία γρίπης είναι κοινωνικό πρόβλημα. Η νόσος είναι καλοήθης. Η πανδημία λόγω ακατάλληλων χειρισμών εξελίσσεται επικίνδυνα. Υπάρχει, πλέον, ανάγκη ενός «νέου κοινωνικού τριπλού εμβολίου» εναντίον του τρόμου, του άγχους, των παρενεργειών.Υπάρχουν έρευνες (Αγγλία 2009) όπου αναδεικνύουν ότι το 40% των ανθρώπων επιθυμεί να προσαρμόσει τη ζωή του ανάλογα. Αυτό, όμως, «υπακούει» μόνον όσους εμπιστεύεται και όχι στους «αξιωματούχους».Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι εξαιρετικά πολύπλοκος. Και το στατιστικά πιθανό ή το ενδεχόμενο και το πραγματικό ιχνηλατείται μόνο μέσα από το πείραμα και την επαλήθευση διά της επανάληψης. Ενώ η προεκλογικού τύπου αντιμετώπιση της γρίπης, προβάλλοντας ως απόλυτο όπλο ένα αδοκίμαστο νέο εμβόλιο, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα, πιθανώς να χαρίσει «νίκες», όπως του προέδρου Φορντ. Παρασύροντας την προσοχή μας μακριά από πρακτικά μέτρα πρόληψης, που είναι λιγότερο μεγαλεπήβολα, αλλά περισσότερο αποτελεσματικά. Η Ιατρική μετά την εμπορευματοποίηση της πρόγνωσης, δηλαδή της έκβασης μιας πάθησης χωρίς αποδείξεις, που επιχείρησε η κ. Πυθία, συνιστά στους λειτουργούς της να επικεντρώνονται σε κλινικές αποδείξεις και θεραπευτικά αποτελέσματα. Αυτά δεν συνοδεύουν -ως τώρα- το νέο αντιγριπικό.?Τον Φεβρουάριο του 1976, ο ιός της γρίπης Α/Η1Ν1 εντοπίζεται σε στρατιωτική βάση στο Νιου Τζέρσεϊ. Περίπου 200 άνδρες μολύνονται, ενώ ένας πεθαίνει. Ο πρόεδρος Φορντ, βρισκόμενος σε προεκλογικό έτος, εξαγγέλλει πρόγραμμα «βιολογικής ασπίδας» του λαού. Εμβόλια παραγγέλλονται, προκαταβολές κατατίθενται. Ο εμβολιασμός αρχίζει, αλλά μερικές εβδομάδες μετά παρατηρούνται παρενέργειες, μεταξύ αυτών μια μορφή περιφερικής νευρίτιδας, που προκαλεί παράλυση, γνωστή ως σύνδρομο Guillain-Barre. Καταγράφονται 30 θάνατοι. Στις 16/12, ο Φορντ διατάσσει τη διακοπή των εμβολιασμών. Τα εμβόλια καταστρέφονται αλλά η φαρμακευτική εταιρεία εισπράττει $500.000.000 βάσει συμβολαίου. Μέχρι τότε είχαν εμβολιαστεί 40.000.000 Αμερικανοί εκ των 220 εκατομμυρίων. Η αναμενόμενη πανδημία ουδέποτε ταλαιπώρησε τα 180.000.000 των μη εμβολιασμένων.Από τον Dr Στέφανο Καραγιαννόπουλο

Ο Λεονάρντο και η απέραντη περιέργειά του...
Πρώτα εξαφανίζονται οι διαχωριστικές γραμμές από την εθνική οδό. Υστερα η ίδια η εθνική οδός. Σε κάθε διασταύρωση στην κοιλότητα κάποιου βράχου υπάρχει ένα πήλινο αγαλματίδιο της Παναγίας. Ελαιόδεντρα, κι άλλα ελαιόδεντρα, μια συκιά, μια κούνια που κρέμεται ορφανή. Στο Ανκιάνο, σε απόσταση μισής ώρας με τα πόδια από το Βίντσι, υπό την εποπτεία ενός ηλιακού ρολογιού που του έχουν κλέψει τους αριθμούς βρίσκεται το σπίτι στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.Η γυναίκα που φυλάει το οίκημα δεν......έχει καμία αμφιβολία περί τούτου. Σε αυτό το συμπαγές κτίσμα με τα τρία δωμάτια όπου δεσπόζει το έμβλημα της οικογένειας- ένα λιοντάρι με περικεφαλαία πάνω σε μια ριγωτή ασπίδα- γεννήθηκε το 1452 ο διασημότερος καλλιτέχνης του κόσμου: νόθος γιος ενός συμβολαιογράφου και μιας χωριατοπούλας, αμφιφυλόφιλος, μοναχικός, χορτοφάγος και αριστερόχειρας, ζωγράφος, σχεδιαστής, σκηνογράφος, μηχανικός, ο πιο «φιλοπερίεργος άνθρωπος της ιστορίας», όπως τον χαρακτήρισε ένας από τους βιογράφους του, ο άνθρωπος που προτιμούσε την εμπειρία από τη θεωρία και ο οποίος έγραψε 6.000 σελίδες που για να τις διαβάσει κανείς πρέπει να χρησιμοποιήσει καθρέφτη. Το δυνατό σημείο του σπιτιού είναι το τοπίο που ξεχύνεται στους πρόποδες του Μόντε Αλμπάνο. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ένας μικρός ταμπλάς με τη λίστα των βιβλίων που κοσμούσαν τη βιβλιοθήκη του δημιουργού: Τίτος Λίβιος, Πλίνιος, Λεόν Μπατίστα Αλμπέρτι, Λουκιανός, Αγιος Αυγουστίνος, Οβίδιος, 75 τον αριθμό. Σήμερα, οποιοσδήποτε μαθητής λυκείου έχει στην κατοχή του πολύ περισσότερα. Η πληροφόρηση ωστόσο δεν ισοδυναμεί με γνώση. Ολόκληρο το Βίντσι, ένα χωριό 15.000κατοίκων χτισμένο σε μια πλαγιά, έχει συνδέσει την ύπαρξή του με τον Λεονάρντο. Οι πιτσαρίες έχουν ονόματα από πίνακές του, μια βιβλιοθήκη είναι αφιερωμένη στη ζωή του και δύο μουσεία στο έργο του. Το παλαιότερο από αυτά στεγάζεται στο επιβλητικό φρούριο που δεσπόζει στην περιοχή και φιλοξενεί μια συλλογή από ξύλινες μηχανές που κατασκεύασε η ΙΒΜ σύμφωνα με τα σχέδιά του. Πώς να μη θαυμάσει κανείς αυτές τις δημιουργίες ενός οραματιστή: ένα ποδήλατο, ένα κανόνι, ένα δελταπλάνο, ένα σκάφανδρο.Στην είσοδο, ένα χρονολόγιο συνοψίζει τον βίο και την πολιτεία μιας ιδιοφυΐας που έζησε το τέλος ενός κόσμου και τη γέννηση ενός άλλου, του δικού μας. Μόνο ο κατάλογος με τους συγχρόνους του αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότιη ζωή του εκτυλίχθηκε στη δίνη του κυκλώνα της Ιστορίας. Γεννήθηκε έναν χρόνο πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και σαράντα χρόνια πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής και ανάμεσα σε αυτούς που έζησαν στην εποχή του συγκαταλέγονται ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο Γουτεμβέργιος, ο Μακιαβέλι, ο Λούθηρος και ο Ερασμος. Και φυσικά οι μεγάλοι του αντίπαλοι, ο Ραφαήλ και ο Μιχαήλ Αγγελος, που ζωγράφισε τον θόλο της Καπέλα Σιξτίνα, με επιφάνεια σχεδόν 800 τετραγωνικών μέτρων, μέσα σε τέσσερα χρόνια, όσα ακριβώς χρειάστηκε και ο ίδιος για να ζωγραφίσει την Τζιοκόντα σε μια τάβλα από μαύρη λεύκη διαστάσεων 73 εκ. Χ 53 εκ. που δεσπόζει στο Λούβρο από το 1797. Ο Μιχαήλ Αγγελος είναι θαμμένος στην περίλαμπρη εκκλησία Σάντα Κρότσε της Φλωρεντίας, ο Ραφαήλ στο ίδιο το Πάνθεον του Αγρίππα στη Ρώμη, πλάι στους βασιλείς της Ιταλίας. Ποτέ ως σήμερα δεν επιβεβαιώθηκε σε ποιο σημείο της Γαλλίας έχει θαφτεί ο δημιουργός του Μυστικού Δείπνου, αλλά όταν η Γουόρνερ αποφάσισε ότι τα Χελωνονιντζάκια θα έπαιρναν τα ονόματά τους από τέσσερις ιδιοφυΐες της Αναγέννησης αποφάσισε και ότι αρχηγός της ομάδας θα είναι ο Λεονάρντο.Το φρούριο του Βίντσι, που στεγάζει και τη λιτή εκκλησία στην οποία βαφτίστηκε ο δημιουργός, κατακλύζεται από ορδές επισκεπτών, οι οποίοι κινούνται ομαδικά σαν κοπάδι ψαριών και φωτογραφίζονται στην πλατεία που εγκαινίασε πέρυσι ο Μίμο Παλαντίνο. Ο χώρος αυτός, με ανισόπεδο πάτωμα και γεμάτος καλλιτέχνες, μοιάζει να σχεδιάστηκε με σκοπό να κάνει τους τουρίστες να ανοίξουν το μυαλό τους. Η εκδίκηση ενός μεταμοντέρνου συνταξιούχου πρόωρα συνταξιοδοτημένου, ο οποίος ασπάστηκε το δόγμα της αποδόμησης. Λες και ο Μικέλ Μπαρσελό και η Ζάχα Χαντίντ αποφάσισαν να δουλέψουν από κοινού ύστερα από ένα βράδυ τρελού ξεφαντώματος. Από την άλλη, μια ταμπέλα μάς προειδοποιεί ότι πατάμε σε ένα έργο τέχνης που απαιτεί «σεβασμό και προσοχή».Σε αυτό το ιδιότυπο λούνα παρκ για τους μανιώδεις λάτρεις των μύθων έχει την έδρα του και το Μuseo Ιdeale Leonardiano, το μοναδικό μουσείο στον κόσμο αποκλειστικά αφιερωμένο στον Λεονάρντο. Ιδιοκτήτης και διευθυντής του είναι ο Αλεσάντρο Βετσόζι, ένας από τους κύριους μελετητές του καλλιτέχνη από την Τοσκάνη. Ο Βετσόζι- άρτι αφιχθείς από την Αμπουάζ, το μέρος όπου πέθανε ο Ντα Βίντσι το 1519- είναι ο άνθρωπος που επιχείρησε να φέρει πίσω στην Ιταλία τον Κώδικα Λέισεστερμ, όταν αυτός βγήκε σε δημοπρασία. Τον πρόλαβε ο Μπιλ Γκέιτς με 31 εκατ. δολάρια. Στο σπίτι στο Ανκιάνο υπάρχει μια φωτογραφία που απεικονίζει τον διανοούμενο δίπλα στον κάπο της Μicrosoft. Δεν τραβήχτηκε στο Σιάτλ ούτε στη Φλωρεντία αλλά στο Τόκιο. Ο Λεονάρντο είναι μύθος στην Ιαπωνία. Εκεί ταξίδεψε η Τζιοκόντα το 1974 και εκεί μεταφέρθηκε τον περασμένο Μάρτιο ο Ευαγγελισμός που εκτίθεται μόνιμα στο Ουφίτσι. Ο Βετσόζι αντιτάχθηκε στη μεταφορά αυτή, την οποία το υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας χαρακτήρισε «αναγκαία θυσία». «Εξέθεσαν τον πίνακα για τρεις μήνες» αναφέρει ο διευθυντής του Μuseo Ιdeale «και δήλωσαν ότι τον έβλεπαν 10.000 επισκέπτες την ημέρα, πράγμα που ισοδυναμεί με τρία δευτερόλεπτα ανά άτομο. Κανείς δεν πρόκειται να με πείσει ότι αυτό είναι πολιτισμός». Φυσικά, ο ιστορικός έχει διαβάσει τον Κώδικα Ντα Βίντσι που, όπως λέει, είναι γεμάτος χοντράδες: «Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι ένα μυθιστόρημα έχει λάθη, αλλά ότι αυτό συμβαίνει και με βιβλία Ιστορίας. Επί παραδείγματι, ο Λεονάρντο γεννήθηκε εδώ και όχι στο σπίτι στο Ανκιάνο, το οποίο αγόρασε ο πατέρας του όταν εκείνος ήταν 30 χρόνων».Σ ύμφωνα με τον Αλεσάντρο Βετσόζι, ο οποίος προώθησε την κυκλοφορία του μανιφέστου Να σώσουμε τον Λεονάρντο, ο καλλιτέχνης από το Βίντσι είναι ένας πρωτοπόρος «γιατί θέλησε να αλλάξει τον κόσμο». Επιπλέον, ήταν αυτός που οδήγησε ακόμη παραπέρα την πολυδιάστατη και πολύπλευρη περιπλοκότητα των μεγάλων μυαλών της Αναγέννησης. «Στις μηχανικές του κατασκευές βρίσκεται ο ζωγράφος, καθώς και αντίστροφα, κάτι που δεν συμβαίνει με άλλους καλλιτέχνες. Κανείς δεν σχεδίαζε όπως αυτός». Ο Βετσόζι, αποφασισμένος να εμποδίσει τον μύθο να κατασπαράξει τον δημιουργό, δεν διστάζει να επισημάνει δύο ανθρώπους, τους οποίους χωρίζει σχεδόν ένας αιώνας, που συνέβαλαν όσο λίγοι στην ανάδειξη του Λεονάρντο ντα Βίντσι σε παγκόσμιο είδωλο και τον κατέστησαν βορά κάθε πιθανής συνωμοσιολογίας: τον Βιντσέντσο Περούτζια και τον Νταν Μπράουν, του οποίου το μυθιστόρημα τροφοδότησε πρόσφατα τη μυθολογία γύρω από τον καλλιτέχνη. Από τη στιγμή που εκδόθηκε, το 2003, πούλησε 40 εκατομμύρια αντίτυπα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δικαίως στην ιταλική του μετάφραση το βιβλίο, το οποίο πουλιέται στον σταθμό του τρένου στο Εμπολι, κοντά στο Βίντσι, χαρακτηρίζεται «η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία όλων των εποχών». Πριν όμως από τον αμερικανό μυθιστοριογράφο ένας 30χρονος ζωγράφος ονόματι Βιντσέ ντσο Περούτζια έθεσε τελεσίδικα την Τζιοκόντα στο επίκεντρο της προσοχής. Τα ξημερώματα της 21ης Αυγούστου του 1911 ο Περούτζια, ο οποίος είχε εργαστεί στο Λούβρο, μπήκε στο μουσείο. Ηταν Δευτέρα, ημέρα αργίας για τα μουσεία. Κατευθύνθηκε προς την αίθουσα της Μόνα Λίζα, ενός πίνακα με διαστάσεις μικρότερες από εκείνες μιας εφημερίδας διπλάσιας σε μέγεθος από την κανονική, έβγαλε τον πίνακα από το πλαίσιο και έφυγε παίρνοντάς τον μαζί του.Η Τζιοκόντα « περιοδεύει»Από το Παρίσι, μια πόλη που στα τέλη του 19ου αι. διέθετε 37 εφημερίδες, η είδηση εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υστερα από μία εβδομάδα κατά την οποία το Λούβρο παρέμεινε κλειστό, άρχισαν να σχηματίζονται ουρές επισκεπτών για να δουν τον άδειο τοίχο όπου πριν κρεμόταν ο πίνακας. Ανάμεσα στους υπόπτους για την κλοπή ήταν ο Πικάσο και ο Απολινέρ, ο οποίος κατέληξε να περάσει ένα διάστημα στη φυλακή. Ενόσω ο κλέφτης ταξίδευε ανά την Ευρώπη προσπαθώντας να πουλήσει τη λεία του σε εμπόρους που τον περνούσαν για τρελό, ο Τύπος ανέσυρε από τη λήθη τη βιογραφία του Λεονάρντο γραμμένη από τον Βαζάρι τον 16ο αι. και έκανε λόγο για το αινιγματικό χαμόγελο που ήταν η ρίζα του ρομαντικού μύθου της μοιραίας γυναίκας που απεικόνιζε εκείνο το πρόσωπο χωρίς φρύδια. Δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη το μουστάκι που της ζωγράφισε ο Μαρσέλ Ντυσάν, το ρηξικέλευθο δοκίμιο που έγραψε γι΄ αυτήν ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, τα τραγούδια του Νατ Κινγκ Κόουλ, του Ελτον Τζον και του Μπομπ Ντίλαν και η οδοντοστοιχία της Τζούλια Ρόμπερτς, παρ΄ όλα αυτά η Μόνα Λίζα είχε καθιερωθεί ήδη και για πάντα ως ο διασημότερος πίνακας του κόσμου.Δύο χρόνια μετά την κλοπή, ο Περούτζια ταξίδεψε με τρένο στην Ιταλία και έμεινε στο μικρό ξενοδοχείο Τρίπολη, λίγα μόλις βήματα από τον σταθμό Σάντα Μαρία Νοβέλα. Τον πίνακα τον κουβαλούσε σε ένα κουτί. Οταν επιχείρησε να τον πουλήσει σε έναν αντικέρ- «να τον επιστρέψει στην Ιταλία» όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος-, τον συνέλαβαν. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου και δεκαπέντε ημερών.Ο Φιλίππο Ματεΐνι είναι σήμερα ο ιδιοκτήτης του παλιού Τρίπολη, το οποίο πλέον ονομάζεται, αλίμονο, Ξενοδοχείο Λα Τζιοκόντα. Πίσω από τον πάγκο της ρεσεψιόν και κάτω από ένα αντίγραφο της προστάτιδάς του ο Ματεΐνι διατυπώνει την εξής θεωρία: «Ηταν κλοπή κατά παραγγελία. Αυτό το ξενοδοχείο ήταν πανδοχείο για προσκυνητές, χτισμένο κολλητά σε ένα μοναστήρι. Επιπλέον, η γυναίκα που πόζαρε για τον πίνακα είναι θαμμένη εδώ κοντά. Η Εκκλησία πάντα περιτριγύριζε τον Λεονάρντο». Αλλος ένας αναγνώστης του Νταν Μπράουν; Το βέβαιο είναι πάντως ότι ένας ιταλός μελετητής ανακάλυψε πρόσφατα πως στη Βία ντέλα Στούφα, στο μοναστήρι της Σάντα Ούρσουλα, θάφτηκε σε ηλικία 63 χρόνων η Μόνα (υποκοριστικό του Μαντόνα) Λίζα Τζεραρντίνι. Το κτίριο είναι σήμερα ακατοίκητο και ο δρόμος είναι γεμάτος μαγαζιά που χρησιμοποιούν οι πωλητές σουβενίρ που κατακλύζουν καθημερινά τα περίχωρα της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο. Παρά τον ήλιο της Τοσκάνης ο δρόμος είναι τόσο γκριζωπός όσο κι εκείνος της Σγκουάτσα, στην άλλη πλευρά του Αρνο, ένα δρομάκι όπου μετά βίας χωράει ένα stop και στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε η Τζιοκόντα. Λίγη χλιδή για τη βασίλισσα του πάρτι. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Φάμπιο Καναβάρο, που διαφημίζει ρούχα σε μια αφίσα στο μέγεθος του Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγελου, είναι σκληρός ανταγωνιστής.Αντίθετα, στην κοιλάδα του Κιάντι, στο Βινιαμάτσο, η μεγαλοπρεπής αναγεννησιακή έπαυλη που ανήκε στην οικογένεια Τζεραρντίνι λούζεται στο φως. Στον προθάλαμο υπάρχει μια μικρή φωτογραφία του Κένεθ Μπράνα, ο οποίος γύρισε εκεί την ταινία Πολύ κακό για το τίποτα. Αν και έκτοτε η έπαυλη γνωρίζει άνθηση ως πολυτελής εξοχική κατοικία, το Βινιαμάτσο ασχολείται κυρίως με την παραγωγή κρασιού: 240.000 μπουκάλια τον χρόνο. Το 2006 ήταν εξαιρετική χρονιά. Αυτό διατείνεται ο Σάντρο Κεκούκι, ο υπεύθυνος της έπαυλης, καθώς μαγειρεύει ραβιόλι με πέστο και «κοτόπουλο του κυνηγού». «Οι Τζεραρντίνι» λέει «χρέωναν διόδια στους ταξιδιώτες με προορισμό τη Σιένα, αλλά πτώχευσαν όταν οι Μέδικοι τους πήραν την επιχείρηση. Γι΄ αυτό, το πορτρέτο το παρήγγειλε ο Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο, σύζυγος της Λίζας, ο οποίος εμπορευόταν μετάξι». Η Τζιοκόντα ήταν 24 χρόνων και μητέρα τριών παιδιών, όταν ο Λεονάρντο άρχισε να φιλοτεχνεί το πορτρέτο της, το 1503. Τον περασμένο χρόνο, μάλιστα, μια αναλυτική εξέταση με υπέρυθρες ακτίνες στον πίνακα, ο οποίος δεν έχει αναπαλαιωθεί ποτέ σε αυτό το διάστημα των 500 χρόνων, αποκάλυψε το πέπλο από κρέπι που φορούσαν οι έγκυοι εκείνη την εποχή. Ο Βαζάρι λέει ότι ο Λεονάρντο, πιστός στη συνήθειά του να αφήνει τα πράγματα στη μέση, εγκατέλειψε το πορτρέτο το 1507. Αλλοι υποστηρίζουν ότι συνέχισε να το δουλεύει ως τον θάνατό του στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας. Το θέμα είναι πως το έργο δεν παραδόθηκε ποτέ στον πελάτη. Αλλο ένα αίνιγμα που περιβάλλει τη φιγούρα, στην οποία κάθε εποχή προσέδιδε τη δική της εκδοχή: από ερωμένη του Τζουλιάνο των Μεδίκων ως αυτοπροσωπογραφία του ίδιου του ζωγράφου.Για κάποιους άλλους μάλιστα το τοπίο που φαίνεται από τη βεράντα του Βινιαμάτσο είναι εκείνο που απεικονίζεται στο φόντο του διάσημου πορτρέτου, αλλά ο Κεκούκι προτιμά να είναι πιο συγκρατημένος: «Στον πίνακα φαίνεται μια γέφυρα που ποτέ δεν υπήρξε εδώ. Θα μπορούσε να είναι κοντά στο Αρέτσο. Αυτό που όντως ζωγράφισε ο Λεονάρντο είναι εκείνο εκεί το ξωκλήσι» λέει δείχνοντας στην άλλη πλευρά της κοιλάδας τη Σάντα Μαρία ντε λας Νιέβες. «Αυτό το σπίτι, που τώρα ανήκει σε έναν δικηγόρο από τη Ρώμη» συνεχίζει «πέρασε από τους Τζεραρντίνι στα ξαδέλφια τους, τους Τζεράρντι, οι οποίοι έφυγαν τελικά για την Ιρλανδία. Εκεί αναπροσάρμοσαν το επίθετό τους σε Φιτζέραλντ (το οποίο κατά λέξη σημαίνει “γιος του Τζεράρντι”). Με το πέρασμα των χρόνων μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Πράγματι ο Γκίντο, ο κηπουρός του οποίου οι παππούδες δούλευαν ήδη εδώ, θυμάται την Τζάκι Κένεντι να επισκέπτεται το σπίτι».Κ αι για να κλείσει ο κύκλος, η ίδια η Τζάκι προσέθεσε ένα ακόμη κεφάλαιο στην αγάπη του κόσμου για τον πίνακα, όταν πέτυχε τη μεταφορά του στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον το 1963. Συνολικός χρόνος έκθεσης: δύο μήνες. 1.600.000 επισκέπτες. Τέσσερα δευτερόλεπτα ανά άτομο. Το ενδιαφέρον για την Τζιοκόντα παραμένει αμείωτο ως σήμερα. Το επόμενο φθινόπωρο τρεις διαφορετικοί οίκοι πρόκειται να εκδώσουν στην Ισπανία από ένα βιβλίο ο καθένας, αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτήν. Πριν από λίγο καιρό ο «Νew Υorker» δημοσίευσε ένα κόμικ που έδειχνε ένα ζευγάρι να μπαίνει τρέχοντας στο παρισινό μουσείο και να ρωτάει έναν φύλακα: «Από πού πάνε για τη Μόνα Λίζα; Εχουμε διπλοπαρκάρει». Πρόκειται για αστείο, αλλά θα μπορούσε να είναι πραγματικό περιστατικό. Κάποια ημέρα του Φεβρουαρίου του 2000 το Λούβρο αποφάσισε να κάνει μια δημοσκόπηση στα γκισέ πληροφοριών. Η δεύτερη πιο επαναλαμβανόμενη ερώτηση ήταν: «Πού είμαι;». Η πρώτη με διαφορά ήταν: «Πού βρίσκεται η Τζιοκόντα;».ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΛΑΙΩΜΕΝΟ ΚΡΑΣΙΓια μεγάλο μέρος της ζωής του ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν λιγότερο αναγνωρισμένος ως ζωγράφος απ΄ ό,τι ως μηχανικός και «κύριος των υδάτων». Ως εκ τούτου, μια από τις πιο σοβαρές και μεγαλεπήβολες δουλειές που του είχαν ανατεθεί ήταν και η εκτροπή του ποταμού Αρνο, έτσι ώστε να καταλήγει από τη Φλωρεντία στη θάλασσα χωρίς να περνάει μέσα από την Πίζα, αντίπαλη πόλη της πρωτεύουσας των Μεδίκων. Για να φτάσετε στο Βίντσι ο καλύτερος τρόπος είναι να πάρετε από τον σταθμό της Σάντα Μαρία Νοβέλα στη Φλωρεντία το τρένο, το οποίο, ακολουθώντας μια διαδρομή παράλληλα προς το ποτάμι, ενώνει τις δύο πόλεις. Υστερα από μισή ώρα ταξίδι προς τα δυτικά πρέπει να κατέβετε στο Εμπολι και να πάρετε το λεωφορείο που θα σας μεταφέρει στο γενέθλιο χωριό του καλλιτέχνη. Οσοι θέλουν να επισκεφθούν το Ανκιάνο έχουν μπροστά τους μισή ώρα επιπλέον. Αυτή τη φορά με τα πόδια. Για να επισκεφθείτε το Βινιαμάτσο πρέπει να ακολουθήσετε τη νότια διαδρομή προς μια άλλη πρώην αντίπαλη πόλη, τη Σιένα. Αφήνετε πίσω σας τον αυτοκινητόδρομο και παίρνετε την παλιά εθνική οδό που φτάνει ως το Γκρέβε ιν Κιάντι διασχίζοντας ένα τοπίο με δάση και αμπέλια με μοναδική παραφωνία κάποιες εγκαταστάσεις τσιμεντοποιίας και ένα περιποιημένο αμερικανικό νεκροταφείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στην πρωτεύουσα της επαρχίας και στο Λάμολε, σε υψόμετρο 2.000 μ., η έπαυλη της οικογένειας της Τζιοκόντα μοιάζει να έχει παραμείνει στην Αναγέννηση. Το παλαιωμένοκιάντιπου παράγει η αγροικία ονομάζεται, φυσικά, Μόνα Λίζα.(από το ΒΗΜΑ)
Save to del.icio.us • Add to del.icio.us • Email this
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS στις 12:41

Ο Λεονάρντο και η απέραντη περιέργειά του...
Πρώτα εξαφανίζονται οι διαχωριστικές γραμμές από την εθνική οδό. Υστερα η ίδια η εθνική οδός. Σε κάθε διασταύρωση στην κοιλότητα κάποιου βράχου υπάρχει ένα πήλινο αγαλματίδιο της Παναγίας. Ελαιόδεντρα, κι άλλα ελαιόδεντρα, μια συκιά, μια κούνια που κρέμεται ορφανή. Στο Ανκιάνο, σε απόσταση μισής ώρας με τα πόδια από το Βίντσι, υπό την εποπτεία ενός ηλιακού ρολογιού που του έχουν κλέψει τους αριθμούς βρίσκεται το σπίτι στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.Η γυναίκα που φυλάει το οίκημα δεν......έχει καμία αμφιβολία περί τούτου. Σε αυτό το συμπαγές κτίσμα με τα τρία δωμάτια όπου δεσπόζει το έμβλημα της οικογένειας- ένα λιοντάρι με περικεφαλαία πάνω σε μια ριγωτή ασπίδα- γεννήθηκε το 1452 ο διασημότερος καλλιτέχνης του κόσμου: νόθος γιος ενός συμβολαιογράφου και μιας χωριατοπούλας, αμφιφυλόφιλος, μοναχικός, χορτοφάγος και αριστερόχειρας, ζωγράφος, σχεδιαστής, σκηνογράφος, μηχανικός, ο πιο «φιλοπερίεργος άνθρωπος της ιστορίας», όπως τον χαρακτήρισε ένας από τους βιογράφους του, ο άνθρωπος που προτιμούσε την εμπειρία από τη θεωρία και ο οποίος έγραψε 6.000 σελίδες που για να τις διαβάσει κανείς πρέπει να χρησιμοποιήσει καθρέφτη. Το δυνατό σημείο του σπιτιού είναι το τοπίο που ξεχύνεται στους πρόποδες του Μόντε Αλμπάνο. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ένας μικρός ταμπλάς με τη λίστα των βιβλίων που κοσμούσαν τη βιβλιοθήκη του δημιουργού: Τίτος Λίβιος, Πλίνιος, Λεόν Μπατίστα Αλμπέρτι, Λουκιανός, Αγιος Αυγουστίνος, Οβίδιος, 75 τον αριθμό. Σήμερα, οποιοσδήποτε μαθητής λυκείου έχει στην κατοχή του πολύ περισσότερα. Η πληροφόρηση ωστόσο δεν ισοδυναμεί με γνώση. Ολόκληρο το Βίντσι, ένα χωριό 15.000κατοίκων χτισμένο σε μια πλαγιά, έχει συνδέσει την ύπαρξή του με τον Λεονάρντο. Οι πιτσαρίες έχουν ονόματα από πίνακές του, μια βιβλιοθήκη είναι αφιερωμένη στη ζωή του και δύο μουσεία στο έργο του. Το παλαιότερο από αυτά στεγάζεται στο επιβλητικό φρούριο που δεσπόζει στην περιοχή και φιλοξενεί μια συλλογή από ξύλινες μηχανές που κατασκεύασε η ΙΒΜ σύμφωνα με τα σχέδιά του. Πώς να μη θαυμάσει κανείς αυτές τις δημιουργίες ενός οραματιστή: ένα ποδήλατο, ένα κανόνι, ένα δελταπλάνο, ένα σκάφανδρο.Στην είσοδο, ένα χρονολόγιο συνοψίζει τον βίο και την πολιτεία μιας ιδιοφυΐας που έζησε το τέλος ενός κόσμου και τη γέννηση ενός άλλου, του δικού μας. Μόνο ο κατάλογος με τους συγχρόνους του αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότιη ζωή του εκτυλίχθηκε στη δίνη του κυκλώνα της Ιστορίας. Γεννήθηκε έναν χρόνο πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και σαράντα χρόνια πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής και ανάμεσα σε αυτούς που έζησαν στην εποχή του συγκαταλέγονται ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο Γουτεμβέργιος, ο Μακιαβέλι, ο Λούθηρος και ο Ερασμος. Και φυσικά οι μεγάλοι του αντίπαλοι, ο Ραφαήλ και ο Μιχαήλ Αγγελος, που ζωγράφισε τον θόλο της Καπέλα Σιξτίνα, με επιφάνεια σχεδόν 800 τετραγωνικών μέτρων, μέσα σε τέσσερα χρόνια, όσα ακριβώς χρειάστηκε και ο ίδιος για να ζωγραφίσει την Τζιοκόντα σε μια τάβλα από μαύρη λεύκη διαστάσεων 73 εκ. Χ 53 εκ. που δεσπόζει στο Λούβρο από το 1797. Ο Μιχαήλ Αγγελος είναι θαμμένος στην περίλαμπρη εκκλησία Σάντα Κρότσε της Φλωρεντίας, ο Ραφαήλ στο ίδιο το Πάνθεον του Αγρίππα στη Ρώμη, πλάι στους βασιλείς της Ιταλίας. Ποτέ ως σήμερα δεν επιβεβαιώθηκε σε ποιο σημείο της Γαλλίας έχει θαφτεί ο δημιουργός του Μυστικού Δείπνου, αλλά όταν η Γουόρνερ αποφάσισε ότι τα Χελωνονιντζάκια θα έπαιρναν τα ονόματά τους από τέσσερις ιδιοφυΐες της Αναγέννησης αποφάσισε και ότι αρχηγός της ομάδας θα είναι ο Λεονάρντο.Το φρούριο του Βίντσι, που στεγάζει και τη λιτή εκκλησία στην οποία βαφτίστηκε ο δημιουργός, κατακλύζεται από ορδές επισκεπτών, οι οποίοι κινούνται ομαδικά σαν κοπάδι ψαριών και φωτογραφίζονται στην πλατεία που εγκαινίασε πέρυσι ο Μίμο Παλαντίνο. Ο χώρος αυτός, με ανισόπεδο πάτωμα και γεμάτος καλλιτέχνες, μοιάζει να σχεδιάστηκε με σκοπό να κάνει τους τουρίστες να ανοίξουν το μυαλό τους. Η εκδίκηση ενός μεταμοντέρνου συνταξιούχου πρόωρα συνταξιοδοτημένου, ο οποίος ασπάστηκε το δόγμα της αποδόμησης. Λες και ο Μικέλ Μπαρσελό και η Ζάχα Χαντίντ αποφάσισαν να δουλέψουν από κοινού ύστερα από ένα βράδυ τρελού ξεφαντώματος. Από την άλλη, μια ταμπέλα μάς προειδοποιεί ότι πατάμε σε ένα έργο τέχνης που απαιτεί «σεβασμό και προσοχή».Σε αυτό το ιδιότυπο λούνα παρκ για τους μανιώδεις λάτρεις των μύθων έχει την έδρα του και το Μuseo Ιdeale Leonardiano, το μοναδικό μουσείο στον κόσμο αποκλειστικά αφιερωμένο στον Λεονάρντο. Ιδιοκτήτης και διευθυντής του είναι ο Αλεσάντρο Βετσόζι, ένας από τους κύριους μελετητές του καλλιτέχνη από την Τοσκάνη. Ο Βετσόζι- άρτι αφιχθείς από την Αμπουάζ, το μέρος όπου πέθανε ο Ντα Βίντσι το 1519- είναι ο άνθρωπος που επιχείρησε να φέρει πίσω στην Ιταλία τον Κώδικα Λέισεστερμ, όταν αυτός βγήκε σε δημοπρασία. Τον πρόλαβε ο Μπιλ Γκέιτς με 31 εκατ. δολάρια. Στο σπίτι στο Ανκιάνο υπάρχει μια φωτογραφία που απεικονίζει τον διανοούμενο δίπλα στον κάπο της Μicrosoft. Δεν τραβήχτηκε στο Σιάτλ ούτε στη Φλωρεντία αλλά στο Τόκιο. Ο Λεονάρντο είναι μύθος στην Ιαπωνία. Εκεί ταξίδεψε η Τζιοκόντα το 1974 και εκεί μεταφέρθηκε τον περασμένο Μάρτιο ο Ευαγγελισμός που εκτίθεται μόνιμα στο Ουφίτσι. Ο Βετσόζι αντιτάχθηκε στη μεταφορά αυτή, την οποία το υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας χαρακτήρισε «αναγκαία θυσία». «Εξέθεσαν τον πίνακα για τρεις μήνες» αναφέρει ο διευθυντής του Μuseo Ιdeale «και δήλωσαν ότι τον έβλεπαν 10.000 επισκέπτες την ημέρα, πράγμα που ισοδυναμεί με τρία δευτερόλεπτα ανά άτομο. Κανείς δεν πρόκειται να με πείσει ότι αυτό είναι πολιτισμός». Φυσικά, ο ιστορικός έχει διαβάσει τον Κώδικα Ντα Βίντσι που, όπως λέει, είναι γεμάτος χοντράδες: «Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι ένα μυθιστόρημα έχει λάθη, αλλά ότι αυτό συμβαίνει και με βιβλία Ιστορίας. Επί παραδείγματι, ο Λεονάρντο γεννήθηκε εδώ και όχι στο σπίτι στο Ανκιάνο, το οποίο αγόρασε ο πατέρας του όταν εκείνος ήταν 30 χρόνων».Σ ύμφωνα με τον Αλεσάντρο Βετσόζι, ο οποίος προώθησε την κυκλοφορία του μανιφέστου Να σώσουμε τον Λεονάρντο, ο καλλιτέχνης από το Βίντσι είναι ένας πρωτοπόρος «γιατί θέλησε να αλλάξει τον κόσμο». Επιπλέον, ήταν αυτός που οδήγησε ακόμη παραπέρα την πολυδιάστατη και πολύπλευρη περιπλοκότητα των μεγάλων μυαλών της Αναγέννησης. «Στις μηχανικές του κατασκευές βρίσκεται ο ζωγράφος, καθώς και αντίστροφα, κάτι που δεν συμβαίνει με άλλους καλλιτέχνες. Κανείς δεν σχεδίαζε όπως αυτός». Ο Βετσόζι, αποφασισμένος να εμποδίσει τον μύθο να κατασπαράξει τον δημιουργό, δεν διστάζει να επισημάνει δύο ανθρώπους, τους οποίους χωρίζει σχεδόν ένας αιώνας, που συνέβαλαν όσο λίγοι στην ανάδειξη του Λεονάρντο ντα Βίντσι σε παγκόσμιο είδωλο και τον κατέστησαν βορά κάθε πιθανής συνωμοσιολογίας: τον Βιντσέντσο Περούτζια και τον Νταν Μπράουν, του οποίου το μυθιστόρημα τροφοδότησε πρόσφατα τη μυθολογία γύρω από τον καλλιτέχνη. Από τη στιγμή που εκδόθηκε, το 2003, πούλησε 40 εκατομμύρια αντίτυπα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δικαίως στην ιταλική του μετάφραση το βιβλίο, το οποίο πουλιέται στον σταθμό του τρένου στο Εμπολι, κοντά στο Βίντσι, χαρακτηρίζεται «η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία όλων των εποχών». Πριν όμως από τον αμερικανό μυθιστοριογράφο ένας 30χρονος ζωγράφος ονόματι Βιντσέ ντσο Περούτζια έθεσε τελεσίδικα την Τζιοκόντα στο επίκεντρο της προσοχής. Τα ξημερώματα της 21ης Αυγούστου του 1911 ο Περούτζια, ο οποίος είχε εργαστεί στο Λούβρο, μπήκε στο μουσείο. Ηταν Δευτέρα, ημέρα αργίας για τα μουσεία. Κατευθύνθηκε προς την αίθουσα της Μόνα Λίζα, ενός πίνακα με διαστάσεις μικρότερες από εκείνες μιας εφημερίδας διπλάσιας σε μέγεθος από την κανονική, έβγαλε τον πίνακα από το πλαίσιο και έφυγε παίρνοντάς τον μαζί του.Η Τζιοκόντα « περιοδεύει»Από το Παρίσι, μια πόλη που στα τέλη του 19ου αι. διέθετε 37 εφημερίδες, η είδηση εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υστερα από μία εβδομάδα κατά την οποία το Λούβρο παρέμεινε κλειστό, άρχισαν να σχηματίζονται ουρές επισκεπτών για να δουν τον άδειο τοίχο όπου πριν κρεμόταν ο πίνακας. Ανάμεσα στους υπόπτους για την κλοπή ήταν ο Πικάσο και ο Απολινέρ, ο οποίος κατέληξε να περάσει ένα διάστημα στη φυλακή. Ενόσω ο κλέφτης ταξίδευε ανά την Ευρώπη προσπαθώντας να πουλήσει τη λεία του σε εμπόρους που τον περνούσαν για τρελό, ο Τύπος ανέσυρε από τη λήθη τη βιογραφία του Λεονάρντο γραμμένη από τον Βαζάρι τον 16ο αι. και έκανε λόγο για το αινιγματικό χαμόγελο που ήταν η ρίζα του ρομαντικού μύθου της μοιραίας γυναίκας που απεικόνιζε εκείνο το πρόσωπο χωρίς φρύδια. Δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη το μουστάκι που της ζωγράφισε ο Μαρσέλ Ντυσάν, το ρηξικέλευθο δοκίμιο που έγραψε γι΄ αυτήν ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, τα τραγούδια του Νατ Κινγκ Κόουλ, του Ελτον Τζον και του Μπομπ Ντίλαν και η οδοντοστοιχία της Τζούλια Ρόμπερτς, παρ΄ όλα αυτά η Μόνα Λίζα είχε καθιερωθεί ήδη και για πάντα ως ο διασημότερος πίνακας του κόσμου.Δύο χρόνια μετά την κλοπή, ο Περούτζια ταξίδεψε με τρένο στην Ιταλία και έμεινε στο μικρό ξενοδοχείο Τρίπολη, λίγα μόλις βήματα από τον σταθμό Σάντα Μαρία Νοβέλα. Τον πίνακα τον κουβαλούσε σε ένα κουτί. Οταν επιχείρησε να τον πουλήσει σε έναν αντικέρ- «να τον επιστρέψει στην Ιταλία» όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος-, τον συνέλαβαν. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου και δεκαπέντε ημερών.Ο Φιλίππο Ματεΐνι είναι σήμερα ο ιδιοκτήτης του παλιού Τρίπολη, το οποίο πλέον ονομάζεται, αλίμονο, Ξενοδοχείο Λα Τζιοκόντα. Πίσω από τον πάγκο της ρεσεψιόν και κάτω από ένα αντίγραφο της προστάτιδάς του ο Ματεΐνι διατυπώνει την εξής θεωρία: «Ηταν κλοπή κατά παραγγελία. Αυτό το ξενοδοχείο ήταν πανδοχείο για προσκυνητές, χτισμένο κολλητά σε ένα μοναστήρι. Επιπλέον, η γυναίκα που πόζαρε για τον πίνακα είναι θαμμένη εδώ κοντά. Η Εκκλησία πάντα περιτριγύριζε τον Λεονάρντο». Αλλος ένας αναγνώστης του Νταν Μπράουν; Το βέβαιο είναι πάντως ότι ένας ιταλός μελετητής ανακάλυψε πρόσφατα πως στη Βία ντέλα Στούφα, στο μοναστήρι της Σάντα Ούρσουλα, θάφτηκε σε ηλικία 63 χρόνων η Μόνα (υποκοριστικό του Μαντόνα) Λίζα Τζεραρντίνι. Το κτίριο είναι σήμερα ακατοίκητο και ο δρόμος είναι γεμάτος μαγαζιά που χρησιμοποιούν οι πωλητές σουβενίρ που κατακλύζουν καθημερινά τα περίχωρα της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο. Παρά τον ήλιο της Τοσκάνης ο δρόμος είναι τόσο γκριζωπός όσο κι εκείνος της Σγκουάτσα, στην άλλη πλευρά του Αρνο, ένα δρομάκι όπου μετά βίας χωράει ένα stop και στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε η Τζιοκόντα. Λίγη χλιδή για τη βασίλισσα του πάρτι. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Φάμπιο Καναβάρο, που διαφημίζει ρούχα σε μια αφίσα στο μέγεθος του Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγελου, είναι σκληρός ανταγωνιστής.Αντίθετα, στην κοιλάδα του Κιάντι, στο Βινιαμάτσο, η μεγαλοπρεπής αναγεννησιακή έπαυλη που ανήκε στην οικογένεια Τζεραρντίνι λούζεται στο φως. Στον προθάλαμο υπάρχει μια μικρή φωτογραφία του Κένεθ Μπράνα, ο οποίος γύρισε εκεί την ταινία Πολύ κακό για το τίποτα. Αν και έκτοτε η έπαυλη γνωρίζει άνθηση ως πολυτελής εξοχική κατοικία, το Βινιαμάτσο ασχολείται κυρίως με την παραγωγή κρασιού: 240.000 μπουκάλια τον χρόνο. Το 2006 ήταν εξαιρετική χρονιά. Αυτό διατείνεται ο Σάντρο Κεκούκι, ο υπεύθυνος της έπαυλης, καθώς μαγειρεύει ραβιόλι με πέστο και «κοτόπουλο του κυνηγού». «Οι Τζεραρντίνι» λέει «χρέωναν διόδια στους ταξιδιώτες με προορισμό τη Σιένα, αλλά πτώχευσαν όταν οι Μέδικοι τους πήραν την επιχείρηση. Γι΄ αυτό, το πορτρέτο το παρήγγειλε ο Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο, σύζυγος της Λίζας, ο οποίος εμπορευόταν μετάξι». Η Τζιοκόντα ήταν 24 χρόνων και μητέρα τριών παιδιών, όταν ο Λεονάρντο άρχισε να φιλοτεχνεί το πορτρέτο της, το 1503. Τον περασμένο χρόνο, μάλιστα, μια αναλυτική εξέταση με υπέρυθρες ακτίνες στον πίνακα, ο οποίος δεν έχει αναπαλαιωθεί ποτέ σε αυτό το διάστημα των 500 χρόνων, αποκάλυψε το πέπλο από κρέπι που φορούσαν οι έγκυοι εκείνη την εποχή. Ο Βαζάρι λέει ότι ο Λεονάρντο, πιστός στη συνήθειά του να αφήνει τα πράγματα στη μέση, εγκατέλειψε το πορτρέτο το 1507. Αλλοι υποστηρίζουν ότι συνέχισε να το δουλεύει ως τον θάνατό του στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας. Το θέμα είναι πως το έργο δεν παραδόθηκε ποτέ στον πελάτη. Αλλο ένα αίνιγμα που περιβάλλει τη φιγούρα, στην οποία κάθε εποχή προσέδιδε τη δική της εκδοχή: από ερωμένη του Τζουλιάνο των Μεδίκων ως αυτοπροσωπογραφία του ίδιου του ζωγράφου.Για κάποιους άλλους μάλιστα το τοπίο που φαίνεται από τη βεράντα του Βινιαμάτσο είναι εκείνο που απεικονίζεται στο φόντο του διάσημου πορτρέτου, αλλά ο Κεκούκι προτιμά να είναι πιο συγκρατημένος: «Στον πίνακα φαίνεται μια γέφυρα που ποτέ δεν υπήρξε εδώ. Θα μπορούσε να είναι κοντά στο Αρέτσο. Αυτό που όντως ζωγράφισε ο Λεονάρντο είναι εκείνο εκεί το ξωκλήσι» λέει δείχνοντας στην άλλη πλευρά της κοιλάδας τη Σάντα Μαρία ντε λας Νιέβες. «Αυτό το σπίτι, που τώρα ανήκει σε έναν δικηγόρο από τη Ρώμη» συνεχίζει «πέρασε από τους Τζεραρντίνι στα ξαδέλφια τους, τους Τζεράρντι, οι οποίοι έφυγαν τελικά για την Ιρλανδία. Εκεί αναπροσάρμοσαν το επίθετό τους σε Φιτζέραλντ (το οποίο κατά λέξη σημαίνει “γιος του Τζεράρντι”). Με το πέρασμα των χρόνων μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Πράγματι ο Γκίντο, ο κηπουρός του οποίου οι παππούδες δούλευαν ήδη εδώ, θυμάται την Τζάκι Κένεντι να επισκέπτεται το σπίτι».Κ αι για να κλείσει ο κύκλος, η ίδια η Τζάκι προσέθεσε ένα ακόμη κεφάλαιο στην αγάπη του κόσμου για τον πίνακα, όταν πέτυχε τη μεταφορά του στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον το 1963. Συνολικός χρόνος έκθεσης: δύο μήνες. 1.600.000 επισκέπτες. Τέσσερα δευτερόλεπτα ανά άτομο. Το ενδιαφέρον για την Τζιοκόντα παραμένει αμείωτο ως σήμερα. Το επόμενο φθινόπωρο τρεις διαφορετικοί οίκοι πρόκειται να εκδώσουν στην Ισπανία από ένα βιβλίο ο καθένας, αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτήν. Πριν από λίγο καιρό ο «Νew Υorker» δημοσίευσε ένα κόμικ που έδειχνε ένα ζευγάρι να μπαίνει τρέχοντας στο παρισινό μουσείο και να ρωτάει έναν φύλακα: «Από πού πάνε για τη Μόνα Λίζα; Εχουμε διπλοπαρκάρει». Πρόκειται για αστείο, αλλά θα μπορούσε να είναι πραγματικό περιστατικό. Κάποια ημέρα του Φεβρουαρίου του 2000 το Λούβρο αποφάσισε να κάνει μια δημοσκόπηση στα γκισέ πληροφοριών. Η δεύτερη πιο επαναλαμβανόμενη ερώτηση ήταν: «Πού είμαι;». Η πρώτη με διαφορά ήταν: «Πού βρίσκεται η Τζιοκόντα;».ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΛΑΙΩΜΕΝΟ ΚΡΑΣΙΓια μεγάλο μέρος της ζωής του ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν λιγότερο αναγνωρισμένος ως ζωγράφος απ΄ ό,τι ως μηχανικός και «κύριος των υδάτων». Ως εκ τούτου, μια από τις πιο σοβαρές και μεγαλεπήβολες δουλειές που του είχαν ανατεθεί ήταν και η εκτροπή του ποταμού Αρνο, έτσι ώστε να καταλήγει από τη Φλωρεντία στη θάλασσα χωρίς να περνάει μέσα από την Πίζα, αντίπαλη πόλη της πρωτεύουσας των Μεδίκων. Για να φτάσετε στο Βίντσι ο καλύτερος τρόπος είναι να πάρετε από τον σταθμό της Σάντα Μαρία Νοβέλα στη Φλωρεντία το τρένο, το οποίο, ακολουθώντας μια διαδρομή παράλληλα προς το ποτάμι, ενώνει τις δύο πόλεις. Υστερα από μισή ώρα ταξίδι προς τα δυτικά πρέπει να κατέβετε στο Εμπολι και να πάρετε το λεωφορείο που θα σας μεταφέρει στο γενέθλιο χωριό του καλλιτέχνη. Οσοι θέλουν να επισκεφθούν το Ανκιάνο έχουν μπροστά τους μισή ώρα επιπλέον. Αυτή τη φορά με τα πόδια. Για να επισκεφθείτε το Βινιαμάτσο πρέπει να ακολουθήσετε τη νότια διαδρομή προς μια άλλη πρώην αντίπαλη πόλη, τη Σιένα. Αφήνετε πίσω σας τον αυτοκινητόδρομο και παίρνετε την παλιά εθνική οδό που φτάνει ως το Γκρέβε ιν Κιάντι διασχίζοντας ένα τοπίο με δάση και αμπέλια με μοναδική παραφωνία κάποιες εγκαταστάσεις τσιμεντοποιίας και ένα περιποιημένο αμερικανικό νεκροταφείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στην πρωτεύουσα της επαρχίας και στο Λάμολε, σε υψόμετρο 2.000 μ., η έπαυλη της οικογένειας της Τζιοκόντα μοιάζει να έχει παραμείνει στην Αναγέννηση. Το παλαιωμένοκιάντιπου παράγει η αγροικία ονομάζεται, φυσικά, Μόνα Λίζα.(από το ΒΗΜΑ)
Save to del.icio.us • Add to del.icio.us • Email this
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS στις 12:41

Ο Λεονάρντο και η απέραντη περιέργειά του...
Πρώτα εξαφανίζονται οι διαχωριστικές γραμμές από την εθνική οδό. Υστερα η ίδια η εθνική οδός. Σε κάθε διασταύρωση στην κοιλότητα κάποιου βράχου υπάρχει ένα πήλινο αγαλματίδιο της Παναγίας. Ελαιόδεντρα, κι άλλα ελαιόδεντρα, μια συκιά, μια κούνια που κρέμεται ορφανή. Στο Ανκιάνο, σε απόσταση μισής ώρας με τα πόδια από το Βίντσι, υπό την εποπτεία ενός ηλιακού ρολογιού που του έχουν κλέψει τους αριθμούς βρίσκεται το σπίτι στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.Η γυναίκα που φυλάει το οίκημα δεν......έχει καμία αμφιβολία περί τούτου. Σε αυτό το συμπαγές κτίσμα με τα τρία δωμάτια όπου δεσπόζει το έμβλημα της οικογένειας- ένα λιοντάρι με περικεφαλαία πάνω σε μια ριγωτή ασπίδα- γεννήθηκε το 1452 ο διασημότερος καλλιτέχνης του κόσμου: νόθος γιος ενός συμβολαιογράφου και μιας χωριατοπούλας, αμφιφυλόφιλος, μοναχικός, χορτοφάγος και αριστερόχειρας, ζωγράφος, σχεδιαστής, σκηνογράφος, μηχανικός, ο πιο «φιλοπερίεργος άνθρωπος της ιστορίας», όπως τον χαρακτήρισε ένας από τους βιογράφους του, ο άνθρωπος που προτιμούσε την εμπειρία από τη θεωρία και ο οποίος έγραψε 6.000 σελίδες που για να τις διαβάσει κανείς πρέπει να χρησιμοποιήσει καθρέφτη. Το δυνατό σημείο του σπιτιού είναι το τοπίο που ξεχύνεται στους πρόποδες του Μόντε Αλμπάνο. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ένας μικρός ταμπλάς με τη λίστα των βιβλίων που κοσμούσαν τη βιβλιοθήκη του δημιουργού: Τίτος Λίβιος, Πλίνιος, Λεόν Μπατίστα Αλμπέρτι, Λουκιανός, Αγιος Αυγουστίνος, Οβίδιος, 75 τον αριθμό. Σήμερα, οποιοσδήποτε μαθητής λυκείου έχει στην κατοχή του πολύ περισσότερα. Η πληροφόρηση ωστόσο δεν ισοδυναμεί με γνώση. Ολόκληρο το Βίντσι, ένα χωριό 15.000κατοίκων χτισμένο σε μια πλαγιά, έχει συνδέσει την ύπαρξή του με τον Λεονάρντο. Οι πιτσαρίες έχουν ονόματα από πίνακές του, μια βιβλιοθήκη είναι αφιερωμένη στη ζωή του και δύο μουσεία στο έργο του. Το παλαιότερο από αυτά στεγάζεται στο επιβλητικό φρούριο που δεσπόζει στην περιοχή και φιλοξενεί μια συλλογή από ξύλινες μηχανές που κατασκεύασε η ΙΒΜ σύμφωνα με τα σχέδιά του. Πώς να μη θαυμάσει κανείς αυτές τις δημιουργίες ενός οραματιστή: ένα ποδήλατο, ένα κανόνι, ένα δελταπλάνο, ένα σκάφανδρο.Στην είσοδο, ένα χρονολόγιο συνοψίζει τον βίο και την πολιτεία μιας ιδιοφυΐας που έζησε το τέλος ενός κόσμου και τη γέννηση ενός άλλου, του δικού μας. Μόνο ο κατάλογος με τους συγχρόνους του αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότιη ζωή του εκτυλίχθηκε στη δίνη του κυκλώνα της Ιστορίας. Γεννήθηκε έναν χρόνο πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και σαράντα χρόνια πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής και ανάμεσα σε αυτούς που έζησαν στην εποχή του συγκαταλέγονται ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο Γουτεμβέργιος, ο Μακιαβέλι, ο Λούθηρος και ο Ερασμος. Και φυσικά οι μεγάλοι του αντίπαλοι, ο Ραφαήλ και ο Μιχαήλ Αγγελος, που ζωγράφισε τον θόλο της Καπέλα Σιξτίνα, με επιφάνεια σχεδόν 800 τετραγωνικών μέτρων, μέσα σε τέσσερα χρόνια, όσα ακριβώς χρειάστηκε και ο ίδιος για να ζωγραφίσει την Τζιοκόντα σε μια τάβλα από μαύρη λεύκη διαστάσεων 73 εκ. Χ 53 εκ. που δεσπόζει στο Λούβρο από το 1797. Ο Μιχαήλ Αγγελος είναι θαμμένος στην περίλαμπρη εκκλησία Σάντα Κρότσε της Φλωρεντίας, ο Ραφαήλ στο ίδιο το Πάνθεον του Αγρίππα στη Ρώμη, πλάι στους βασιλείς της Ιταλίας. Ποτέ ως σήμερα δεν επιβεβαιώθηκε σε ποιο σημείο της Γαλλίας έχει θαφτεί ο δημιουργός του Μυστικού Δείπνου, αλλά όταν η Γουόρνερ αποφάσισε ότι τα Χελωνονιντζάκια θα έπαιρναν τα ονόματά τους από τέσσερις ιδιοφυΐες της Αναγέννησης αποφάσισε και ότι αρχηγός της ομάδας θα είναι ο Λεονάρντο.Το φρούριο του Βίντσι, που στεγάζει και τη λιτή εκκλησία στην οποία βαφτίστηκε ο δημιουργός, κατακλύζεται από ορδές επισκεπτών, οι οποίοι κινούνται ομαδικά σαν κοπάδι ψαριών και φωτογραφίζονται στην πλατεία που εγκαινίασε πέρυσι ο Μίμο Παλαντίνο. Ο χώρος αυτός, με ανισόπεδο πάτωμα και γεμάτος καλλιτέχνες, μοιάζει να σχεδιάστηκε με σκοπό να κάνει τους τουρίστες να ανοίξουν το μυαλό τους. Η εκδίκηση ενός μεταμοντέρνου συνταξιούχου πρόωρα συνταξιοδοτημένου, ο οποίος ασπάστηκε το δόγμα της αποδόμησης. Λες και ο Μικέλ Μπαρσελό και η Ζάχα Χαντίντ αποφάσισαν να δουλέψουν από κοινού ύστερα από ένα βράδυ τρελού ξεφαντώματος. Από την άλλη, μια ταμπέλα μάς προειδοποιεί ότι πατάμε σε ένα έργο τέχνης που απαιτεί «σεβασμό και προσοχή».Σε αυτό το ιδιότυπο λούνα παρκ για τους μανιώδεις λάτρεις των μύθων έχει την έδρα του και το Μuseo Ιdeale Leonardiano, το μοναδικό μουσείο στον κόσμο αποκλειστικά αφιερωμένο στον Λεονάρντο. Ιδιοκτήτης και διευθυντής του είναι ο Αλεσάντρο Βετσόζι, ένας από τους κύριους μελετητές του καλλιτέχνη από την Τοσκάνη. Ο Βετσόζι- άρτι αφιχθείς από την Αμπουάζ, το μέρος όπου πέθανε ο Ντα Βίντσι το 1519- είναι ο άνθρωπος που επιχείρησε να φέρει πίσω στην Ιταλία τον Κώδικα Λέισεστερμ, όταν αυτός βγήκε σε δημοπρασία. Τον πρόλαβε ο Μπιλ Γκέιτς με 31 εκατ. δολάρια. Στο σπίτι στο Ανκιάνο υπάρχει μια φωτογραφία που απεικονίζει τον διανοούμενο δίπλα στον κάπο της Μicrosoft. Δεν τραβήχτηκε στο Σιάτλ ούτε στη Φλωρεντία αλλά στο Τόκιο. Ο Λεονάρντο είναι μύθος στην Ιαπωνία. Εκεί ταξίδεψε η Τζιοκόντα το 1974 και εκεί μεταφέρθηκε τον περασμένο Μάρτιο ο Ευαγγελισμός που εκτίθεται μόνιμα στο Ουφίτσι. Ο Βετσόζι αντιτάχθηκε στη μεταφορά αυτή, την οποία το υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας χαρακτήρισε «αναγκαία θυσία». «Εξέθεσαν τον πίνακα για τρεις μήνες» αναφέρει ο διευθυντής του Μuseo Ιdeale «και δήλωσαν ότι τον έβλεπαν 10.000 επισκέπτες την ημέρα, πράγμα που ισοδυναμεί με τρία δευτερόλεπτα ανά άτομο. Κανείς δεν πρόκειται να με πείσει ότι αυτό είναι πολιτισμός». Φυσικά, ο ιστορικός έχει διαβάσει τον Κώδικα Ντα Βίντσι που, όπως λέει, είναι γεμάτος χοντράδες: «Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι ένα μυθιστόρημα έχει λάθη, αλλά ότι αυτό συμβαίνει και με βιβλία Ιστορίας. Επί παραδείγματι, ο Λεονάρντο γεννήθηκε εδώ και όχι στο σπίτι στο Ανκιάνο, το οποίο αγόρασε ο πατέρας του όταν εκείνος ήταν 30 χρόνων».Σ ύμφωνα με τον Αλεσάντρο Βετσόζι, ο οποίος προώθησε την κυκλοφορία του μανιφέστου Να σώσουμε τον Λεονάρντο, ο καλλιτέχνης από το Βίντσι είναι ένας πρωτοπόρος «γιατί θέλησε να αλλάξει τον κόσμο». Επιπλέον, ήταν αυτός που οδήγησε ακόμη παραπέρα την πολυδιάστατη και πολύπλευρη περιπλοκότητα των μεγάλων μυαλών της Αναγέννησης. «Στις μηχανικές του κατασκευές βρίσκεται ο ζωγράφος, καθώς και αντίστροφα, κάτι που δεν συμβαίνει με άλλους καλλιτέχνες. Κανείς δεν σχεδίαζε όπως αυτός». Ο Βετσόζι, αποφασισμένος να εμποδίσει τον μύθο να κατασπαράξει τον δημιουργό, δεν διστάζει να επισημάνει δύο ανθρώπους, τους οποίους χωρίζει σχεδόν ένας αιώνας, που συνέβαλαν όσο λίγοι στην ανάδειξη του Λεονάρντο ντα Βίντσι σε παγκόσμιο είδωλο και τον κατέστησαν βορά κάθε πιθανής συνωμοσιολογίας: τον Βιντσέντσο Περούτζια και τον Νταν Μπράουν, του οποίου το μυθιστόρημα τροφοδότησε πρόσφατα τη μυθολογία γύρω από τον καλλιτέχνη. Από τη στιγμή που εκδόθηκε, το 2003, πούλησε 40 εκατομμύρια αντίτυπα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δικαίως στην ιταλική του μετάφραση το βιβλίο, το οποίο πουλιέται στον σταθμό του τρένου στο Εμπολι, κοντά στο Βίντσι, χαρακτηρίζεται «η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία όλων των εποχών». Πριν όμως από τον αμερικανό μυθιστοριογράφο ένας 30χρονος ζωγράφος ονόματι Βιντσέ ντσο Περούτζια έθεσε τελεσίδικα την Τζιοκόντα στο επίκεντρο της προσοχής. Τα ξημερώματα της 21ης Αυγούστου του 1911 ο Περούτζια, ο οποίος είχε εργαστεί στο Λούβρο, μπήκε στο μουσείο. Ηταν Δευτέρα, ημέρα αργίας για τα μουσεία. Κατευθύνθηκε προς την αίθουσα της Μόνα Λίζα, ενός πίνακα με διαστάσεις μικρότερες από εκείνες μιας εφημερίδας διπλάσιας σε μέγεθος από την κανονική, έβγαλε τον πίνακα από το πλαίσιο και έφυγε παίρνοντάς τον μαζί του.Η Τζιοκόντα « περιοδεύει»Από το Παρίσι, μια πόλη που στα τέλη του 19ου αι. διέθετε 37 εφημερίδες, η είδηση εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υστερα από μία εβδομάδα κατά την οποία το Λούβρο παρέμεινε κλειστό, άρχισαν να σχηματίζονται ουρές επισκεπτών για να δουν τον άδειο τοίχο όπου πριν κρεμόταν ο πίνακας. Ανάμεσα στους υπόπτους για την κλοπή ήταν ο Πικάσο και ο Απολινέρ, ο οποίος κατέληξε να περάσει ένα διάστημα στη φυλακή. Ενόσω ο κλέφτης ταξίδευε ανά την Ευρώπη προσπαθώντας να πουλήσει τη λεία του σε εμπόρους που τον περνούσαν για τρελό, ο Τύπος ανέσυρε από τη λήθη τη βιογραφία του Λεονάρντο γραμμένη από τον Βαζάρι τον 16ο αι. και έκανε λόγο για το αινιγματικό χαμόγελο που ήταν η ρίζα του ρομαντικού μύθου της μοιραίας γυναίκας που απεικόνιζε εκείνο το πρόσωπο χωρίς φρύδια. Δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη το μουστάκι που της ζωγράφισε ο Μαρσέλ Ντυσάν, το ρηξικέλευθο δοκίμιο που έγραψε γι΄ αυτήν ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, τα τραγούδια του Νατ Κινγκ Κόουλ, του Ελτον Τζον και του Μπομπ Ντίλαν και η οδοντοστοιχία της Τζούλια Ρόμπερτς, παρ΄ όλα αυτά η Μόνα Λίζα είχε καθιερωθεί ήδη και για πάντα ως ο διασημότερος πίνακας του κόσμου.Δύο χρόνια μετά την κλοπή, ο Περούτζια ταξίδεψε με τρένο στην Ιταλία και έμεινε στο μικρό ξενοδοχείο Τρίπολη, λίγα μόλις βήματα από τον σταθμό Σάντα Μαρία Νοβέλα. Τον πίνακα τον κουβαλούσε σε ένα κουτί. Οταν επιχείρησε να τον πουλήσει σε έναν αντικέρ- «να τον επιστρέψει στην Ιταλία» όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος-, τον συνέλαβαν. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου και δεκαπέντε ημερών.Ο Φιλίππο Ματεΐνι είναι σήμερα ο ιδιοκτήτης του παλιού Τρίπολη, το οποίο πλέον ονομάζεται, αλίμονο, Ξενοδοχείο Λα Τζιοκόντα. Πίσω από τον πάγκο της ρεσεψιόν και κάτω από ένα αντίγραφο της προστάτιδάς του ο Ματεΐνι διατυπώνει την εξής θεωρία: «Ηταν κλοπή κατά παραγγελία. Αυτό το ξενοδοχείο ήταν πανδοχείο για προσκυνητές, χτισμένο κολλητά σε ένα μοναστήρι. Επιπλέον, η γυναίκα που πόζαρε για τον πίνακα είναι θαμμένη εδώ κοντά. Η Εκκλησία πάντα περιτριγύριζε τον Λεονάρντο». Αλλος ένας αναγνώστης του Νταν Μπράουν; Το βέβαιο είναι πάντως ότι ένας ιταλός μελετητής ανακάλυψε πρόσφατα πως στη Βία ντέλα Στούφα, στο μοναστήρι της Σάντα Ούρσουλα, θάφτηκε σε ηλικία 63 χρόνων η Μόνα (υποκοριστικό του Μαντόνα) Λίζα Τζεραρντίνι. Το κτίριο είναι σήμερα ακατοίκητο και ο δρόμος είναι γεμάτος μαγαζιά που χρησιμοποιούν οι πωλητές σουβενίρ που κατακλύζουν καθημερινά τα περίχωρα της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο. Παρά τον ήλιο της Τοσκάνης ο δρόμος είναι τόσο γκριζωπός όσο κι εκείνος της Σγκουάτσα, στην άλλη πλευρά του Αρνο, ένα δρομάκι όπου μετά βίας χωράει ένα stop και στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε η Τζιοκόντα. Λίγη χλιδή για τη βασίλισσα του πάρτι. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Φάμπιο Καναβάρο, που διαφημίζει ρούχα σε μια αφίσα στο μέγεθος του Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγελου, είναι σκληρός ανταγωνιστής.Αντίθετα, στην κοιλάδα του Κιάντι, στο Βινιαμάτσο, η μεγαλοπρεπής αναγεννησιακή έπαυλη που ανήκε στην οικογένεια Τζεραρντίνι λούζεται στο φως. Στον προθάλαμο υπάρχει μια μικρή φωτογραφία του Κένεθ Μπράνα, ο οποίος γύρισε εκεί την ταινία Πολύ κακό για το τίποτα. Αν και έκτοτε η έπαυλη γνωρίζει άνθηση ως πολυτελής εξοχική κατοικία, το Βινιαμάτσο ασχολείται κυρίως με την παραγωγή κρασιού: 240.000 μπουκάλια τον χρόνο. Το 2006 ήταν εξαιρετική χρονιά. Αυτό διατείνεται ο Σάντρο Κεκούκι, ο υπεύθυνος της έπαυλης, καθώς μαγειρεύει ραβιόλι με πέστο και «κοτόπουλο του κυνηγού». «Οι Τζεραρντίνι» λέει «χρέωναν διόδια στους ταξιδιώτες με προορισμό τη Σιένα, αλλά πτώχευσαν όταν οι Μέδικοι τους πήραν την επιχείρηση. Γι΄ αυτό, το πορτρέτο το παρήγγειλε ο Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο, σύζυγος της Λίζας, ο οποίος εμπορευόταν μετάξι». Η Τζιοκόντα ήταν 24 χρόνων και μητέρα τριών παιδιών, όταν ο Λεονάρντο άρχισε να φιλοτεχνεί το πορτρέτο της, το 1503. Τον περασμένο χρόνο, μάλιστα, μια αναλυτική εξέταση με υπέρυθρες ακτίνες στον πίνακα, ο οποίος δεν έχει αναπαλαιωθεί ποτέ σε αυτό το διάστημα των 500 χρόνων, αποκάλυψε το πέπλο από κρέπι που φορούσαν οι έγκυοι εκείνη την εποχή. Ο Βαζάρι λέει ότι ο Λεονάρντο, πιστός στη συνήθειά του να αφήνει τα πράγματα στη μέση, εγκατέλειψε το πορτρέτο το 1507. Αλλοι υποστηρίζουν ότι συνέχισε να το δουλεύει ως τον θάνατό του στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας. Το θέμα είναι πως το έργο δεν παραδόθηκε ποτέ στον πελάτη. Αλλο ένα αίνιγμα που περιβάλλει τη φιγούρα, στην οποία κάθε εποχή προσέδιδε τη δική της εκδοχή: από ερωμένη του Τζουλιάνο των Μεδίκων ως αυτοπροσωπογραφία του ίδιου του ζωγράφου.Για κάποιους άλλους μάλιστα το τοπίο που φαίνεται από τη βεράντα του Βινιαμάτσο είναι εκείνο που απεικονίζεται στο φόντο του διάσημου πορτρέτου, αλλά ο Κεκούκι προτιμά να είναι πιο συγκρατημένος: «Στον πίνακα φαίνεται μια γέφυρα που ποτέ δεν υπήρξε εδώ. Θα μπορούσε να είναι κοντά στο Αρέτσο. Αυτό που όντως ζωγράφισε ο Λεονάρντο είναι εκείνο εκεί το ξωκλήσι» λέει δείχνοντας στην άλλη πλευρά της κοιλάδας τη Σάντα Μαρία ντε λας Νιέβες. «Αυτό το σπίτι, που τώρα ανήκει σε έναν δικηγόρο από τη Ρώμη» συνεχίζει «πέρασε από τους Τζεραρντίνι στα ξαδέλφια τους, τους Τζεράρντι, οι οποίοι έφυγαν τελικά για την Ιρλανδία. Εκεί αναπροσάρμοσαν το επίθετό τους σε Φιτζέραλντ (το οποίο κατά λέξη σημαίνει “γιος του Τζεράρντι”). Με το πέρασμα των χρόνων μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Πράγματι ο Γκίντο, ο κηπουρός του οποίου οι παππούδες δούλευαν ήδη εδώ, θυμάται την Τζάκι Κένεντι να επισκέπτεται το σπίτι».Κ αι για να κλείσει ο κύκλος, η ίδια η Τζάκι προσέθεσε ένα ακόμη κεφάλαιο στην αγάπη του κόσμου για τον πίνακα, όταν πέτυχε τη μεταφορά του στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον το 1963. Συνολικός χρόνος έκθεσης: δύο μήνες. 1.600.000 επισκέπτες. Τέσσερα δευτερόλεπτα ανά άτομο. Το ενδιαφέρον για την Τζιοκόντα παραμένει αμείωτο ως σήμερα. Το επόμενο φθινόπωρο τρεις διαφορετικοί οίκοι πρόκειται να εκδώσουν στην Ισπανία από ένα βιβλίο ο καθένας, αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτήν. Πριν από λίγο καιρό ο «Νew Υorker» δημοσίευσε ένα κόμικ που έδειχνε ένα ζευγάρι να μπαίνει τρέχοντας στο παρισινό μουσείο και να ρωτάει έναν φύλακα: «Από πού πάνε για τη Μόνα Λίζα; Εχουμε διπλοπαρκάρει». Πρόκειται για αστείο, αλλά θα μπορούσε να είναι πραγματικό περιστατικό. Κάποια ημέρα του Φεβρουαρίου του 2000 το Λούβρο αποφάσισε να κάνει μια δημοσκόπηση στα γκισέ πληροφοριών. Η δεύτερη πιο επαναλαμβανόμενη ερώτηση ήταν: «Πού είμαι;». Η πρώτη με διαφορά ήταν: «Πού βρίσκεται η Τζιοκόντα;».ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΛΑΙΩΜΕΝΟ ΚΡΑΣΙΓια μεγάλο μέρος της ζωής του ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν λιγότερο αναγνωρισμένος ως ζωγράφος απ΄ ό,τι ως μηχανικός και «κύριος των υδάτων». Ως εκ τούτου, μια από τις πιο σοβαρές και μεγαλεπήβολες δουλειές που του είχαν ανατεθεί ήταν και η εκτροπή του ποταμού Αρνο, έτσι ώστε να καταλήγει από τη Φλωρεντία στη θάλασσα χωρίς να περνάει μέσα από την Πίζα, αντίπαλη πόλη της πρωτεύουσας των Μεδίκων. Για να φτάσετε στο Βίντσι ο καλύτερος τρόπος είναι να πάρετε από τον σταθμό της Σάντα Μαρία Νοβέλα στη Φλωρεντία το τρένο, το οποίο, ακολουθώντας μια διαδρομή παράλληλα προς το ποτάμι, ενώνει τις δύο πόλεις. Υστερα από μισή ώρα ταξίδι προς τα δυτικά πρέπει να κατέβετε στο Εμπολι και να πάρετε το λεωφορείο που θα σας μεταφέρει στο γενέθλιο χωριό του καλλιτέχνη. Οσοι θέλουν να επισκεφθούν το Ανκιάνο έχουν μπροστά τους μισή ώρα επιπλέον. Αυτή τη φορά με τα πόδια. Για να επισκεφθείτε το Βινιαμάτσο πρέπει να ακολουθήσετε τη νότια διαδρομή προς μια άλλη πρώην αντίπαλη πόλη, τη Σιένα. Αφήνετε πίσω σας τον αυτοκινητόδρομο και παίρνετε την παλιά εθνική οδό που φτάνει ως το Γκρέβε ιν Κιάντι διασχίζοντας ένα τοπίο με δάση και αμπέλια με μοναδική παραφωνία κάποιες εγκαταστάσεις τσιμεντοποιίας και ένα περιποιημένο αμερικανικό νεκροταφείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στην πρωτεύουσα της επαρχίας και στο Λάμολε, σε υψόμετρο 2.000 μ., η έπαυλη της οικογένειας της Τζιοκόντα μοιάζει να έχει παραμείνει στην Αναγέννηση. Το παλαιωμένοκιάντιπου παράγει η αγροικία ονομάζεται, φυσικά, Μόνα Λίζα.(από το ΒΗΜΑ)
Save to del.icio.us • Add to del.icio.us • Email this
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS στις 12:41